З дзіўным пачуццём назіраю, як змяняюцца людзі навокал. Хлусня ўсё тое, што чалавек не змяняецца. Здаецца, яшчэ колькі год таму маленькія, сарамлівыя, няўпэўненыя, несур'ёзныя знаёмыя і сябры пераўтварыліся ў дарослых, сур'ёзных, упэўненых і самаўпэўненых, вечназанятых хлапцоў і дзяўчын. Чаму з дзіўным пачуццём? Таму што мне падаецца, што я
(
Read more... )
Comments 21
проста тое, што застаецца, яно ўнутры і не бачнае, а змены добра заўважныя звонку
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment