пфф, у каго якія праблемы. я ніяк не магу пазбавіцца ад прызвычкі казаць "я не хачу" і " я не хачу гэта абмяркоўваць" замест "у мяне шмат спраў" і "я стамілася, давай пагаварым потым". гэта проста нявелтівасць і дрэннае выхаванне з майго боку,людзі рэальна на гэта крыўдзяцца.) калі я казала "давай застанемся сябрамі" -- я якраз такі не хацела згубіць кантакты з гэтымі людзьмі. мож яны самі хацелі гэта пачуць, бо цяжка кантактаваць і не атрымоўаць тое што хочаш)
у мяне як раз такіх праблем няма, праблемы ў іншых, а я пра ніх напісаў тут. і вось бачыш - ты сказала "давай застанемся сябрамі" менавіта ў тым сэньсе, які атрымоўваецца пры складаньні гэтых словаў, а шмат хто кажа гэта, маючы на ўвазе "ты мне не цікавы, не хачу цябе бачыць". і як зразумець потым, хлусіш ты, хлусяць яны, ці кожны кажа праўду, але па якіх інтанацыях разабраць, гэта праўда-1 ці праўда-2? таму ўсім было бы куды прасьцей, калі б людзі казалі "я не хачу", маючы на ўвазе "я не хачу", і "у мяне шмат спраў", маючы на ўвазе "у мяне шмат спраў", а не наадварот.
па тым што я бачу кожны дзень -- людзі любяць і хочуць падманвацца -- ў пераважнай большасці. чуюць тое што хочуць чуць -- гэта тычыцца і мяне таксама) я спытала ўчора ў аднаго чалавека, што ён пра гэта думае -- ён сказаў, што ў некаторых выпадках ён бы хацеў, каб яму гм...не казалі праўду_)))))
неяк адзін псіхолаг на занятках расказваў пра сваю знаёмую,якая дасгнула супер-пупер прафесійных вяршынь менавіта з-за таго,што ніколі не казала "не",ніколі не давала адназначных адказаў.У мяне ёсць такі ж знаёмы,і я,уражаная аповедам выкладчыка,падзяялілася гэтым са знаёмым.А ён папулярна растлумачыў,што насамрэч такія паводзіны - вынік не няшчырасці ці чагосьці яшчэ,а проста няўпэўненасці.Чалавек кажа "магчыма", "я падумаю","давай застанемс сябрамі (*а пасля я падумаю,можа я і буду з табой)" менавіта таму што ён не ведае,аго ён хоча. таксама не люблю такіх люзей,але...гэта зусім не значыць,што яны няшчырыя
згодны, няўпэўненасьць таксама магчыма. аднак з чалавекам, які няўпэўнены ва ўсім, ці хаця б у палове сваіх рашэньняў, проста непрыемна знаходзіцца побач. я бачыў такіх і спрабаваў трымацца падалей. ад няўпэўненасьці да хлусьні і здрады адзін крок.
калі ж я ў чымсьці няўпэўнены, я спачатку прыслухоўваюсь да сваіх пачуцьцяў, і, калі яны маўчаць, адмаўляюсь ад прапановы. а калі штосьці такое там варушыцца - згаджаюсь.
у хлусні чалавек жыве ад самага нарджэння,пасля школа-11год хлусні,хлусня ўваходзіць у звычку,грамадства лічыць яе "нармальнымі паводзінамі".калі нехта супраць яе,грамадства супраць яго.Усё ёсць як ёсць,але,вядома,трэма імкнуцца да лепшага)
Comments 22
Reply
Reply
калі я казала "давай застанемся сябрамі" -- я якраз такі не хацела згубіць кантакты з гэтымі людзьмі. мож яны самі хацелі гэта пачуць, бо цяжка кантактаваць і не атрымоўаць тое што хочаш)
Reply
і вось бачыш - ты сказала "давай застанемся сябрамі" менавіта ў тым сэньсе, які атрымоўваецца пры складаньні гэтых словаў, а шмат хто кажа гэта, маючы на ўвазе "ты мне не цікавы, не хачу цябе бачыць". і як зразумець потым, хлусіш ты, хлусяць яны, ці кожны кажа праўду, але па якіх інтанацыях разабраць, гэта праўда-1 ці праўда-2?
таму ўсім было бы куды прасьцей, калі б людзі казалі "я не хачу", маючы на ўвазе "я не хачу", і "у мяне шмат спраў", маючы на ўвазе "у мяне шмат спраў", а не наадварот.
Reply
я спытала ўчора ў аднаго чалавека, што ён пра гэта думае -- ён сказаў, што ў некаторых выпадках ён бы хацеў, каб яму гм...не казалі праўду_)))))
Reply
тут ёсьць такое харошае паняцьце - ідалы плошчы.
Reply
пояснять?
Reply
Reply
таксама не люблю такіх люзей,але...гэта зусім не значыць,што яны няшчырыя
Reply
калі ж я ў чымсьці няўпэўнены, я спачатку прыслухоўваюсь да сваіх пачуцьцяў, і, калі яны маўчаць, адмаўляюсь ад прапановы. а калі штосьці такое там варушыцца - згаджаюсь.
Reply
Reply
Reply
Leave a comment