Лазив через паркан погулять в Софіївку,карантин,нікого нема,все закрито,не працюе.Гуляешь як «по своему».
На скелі двісті років змій не спить
Повільно води камінь оминають
Вогні зірок знов ,перетворяться в блакить
Та він не спить,чогось чекае
Хтось,іноді,в його «не сон»
Вплете танок,химерний,жовто-лунний
І станеться на мить ,ніби вони разом
(
Read more... )