Հատում ես մայթը, մոտենում ես փողոցին ու քեզ ստիպում ես ձախի փոխարեն աջ նայել:
Հետո երկրորդ անգամ...
Հետո երրորդ...
Էլի...
Ու չգիտես, որ ուղեղիդ կիսագնդերը` շփոթած ու շվարած, reload եղան:
Մարդ, երկիր, աշխարհ, թատրոն, սեր, հավատ reload եղավ:
Եթե ամբողջ մարմնով ճկույթիդ հենված գլխիվայր կանգնես, երևի նույն զգացողությունն է:
Դառնում ես Ալիս: Ալարկոտ ու մեծ
(
Read more... )
Comments 24
(The comment has been removed)
Reply
(The comment has been removed)
Reply
Reply
Reply
Reply
Թեյթը իմ թուլությունն ա, սվոլիչը
Reply
Reply
Սպասիբ
Reply
Reply
Reply
Reply
։ՃՃՃ
Ինձ նստած նկարդ շատ դուր եկավ ։Ճ թե չէ միայն քայլելուց էի նայում ու մեկ էլ` դեմքիդ ։ՃՃ
Reply
Էդ մարդը հանճար էր, լուրճ: Համեստ խելոք հանճար:
Հրավիրում եմ Հայաստան, չի գալիս:((
Reply
Reply
Leave a comment