BELETRYSTYKI!

[an_fiction]

Od dwóch tygodni czytam tylko literaturę naukową - bibliografia mojej pracy pęcznieje, kolejne teksty na zajęcia zaliczane, powtarzam n-ty raz świętą trójcę książek na kolokwium ze struktury sacrum. "Sacrum a profanum" Eliadego nie daje rady przy drugiej lekturze. Płytkość, miałkość i powtarzalność wylewa się z każdej strony. Eliade powinien był

Comments

[gokuma]

To weź sobie jakąś antologię opowiadań i czytaj po jednym, kiedy głód beletrystyki naprawdę dopiecze...

[an_fiction]

Nie zadziała. Znam siebie, wciągnę jedno opowiadanie, potem drugie, potem trzecie - aż skończę antologię.

[gokuma]

To może audiobooka? Posłuchasz sobie coś ciekawego, a oczy odpoczną...

[elwen_rhiannon]

Eliade w porządku, ma urodziny tego samego dnia, co ja. I lubił Balzaca. I ten sam obraz Van Gogha, co ja.
;)
Miałkość miałkością, facet autentycznie kochał to, czym się zajmował, i tę miłość w jego pracach czuć. Czasem można machnąć ręką na niedociągnięcia metodologiczne.

[an_fiction]

Tyle że widzisz, ja nie czytam go dla przyjemności - i jeśli po raz n-ty widzę w jego książce dokładnie to samo, co w poprzednich, to mam dość... Na pierwszym roku mieliśmy zaliczyć "Traktat o historii religii" - i wtedy to było dla nas odkrycie i wtedy wszystkie koncepcje Eliadego były nowe. Teraz jestem na trzecim roku i czytając "Sacrum a profanum" widzę, że nic nowego już z tego nie wyciągnę...

Ja nic nie mówię, bo dwie prace Eliadego mam w bibliografii...