Սպորտ նայելու սեր չունեմ։ Լինի ֆուտբոլ, բոքս, պինգ-պոնգ... Շատ հազվագյուտ բացառություններով, օրինակ՝ լավ հարբած էի ու հաճույքով կանանց բիլիարդի առաջնություն նայեցի։ Չնայած նայելս սպորտով չէր պայմանավորված, էլի :)
Բայց մեկ անգամ եղել է, երբ ոգևորված ու կլանված նայել եմ։ 1994 թվականի ձմեռային օլիմպիադան էր։ Ես էլ հանգամանքների բերումով ստիպված էի մի
(
Read more... )
Comments 7
Հիմա եթե վրայով անցնելուց ուշագրավ բան չեղավ, անցնում-գնում եմ :Ճ
Իսկ հոկեյը` հաաա, տեմպ է: Եթե դատարկ չվազեն, գոնե մի երկու հատ կփեն, ձանձրույթը կանցնի :Ճ
Բիլիարդ նայում էի. հավես է քնելը չխչխոցների տակ, մեկ էլ մեկնաբաններին լսելն է դզում :Ճ
մի անգամ համահայկական խաղերն են սկսվում, օտերատորը ստադիոնը գրկել-նստել է, ջահ բերելն էլ ուշանում է, հայրենասիրաբար սպասում եմ: Միկրաֆոնն էլ չի անջատած, քամին շշշշում է... մեկ էլ օպերատորը մի տասնհինգ րոպե դադարից հետո հանդիսատեսների վրա կամերան թեքեց, էս հաղորդավարը ուրախացավ, որ «թեմա» բացվեց խոսելու ու ասում է.
-ա աաա, որքան անծանոթ դեմքեր... երևի արտասահմանցիներ են :ՃՃՃ ես մեռաաաաաա ու էլ բան չեմ հիշում :ՃՃՃ
Reply
Reply
Reply
Ուրիշ ոչինչ:
Reply
Я пока читал пост, понял, что начал еще быстрее читать на армянском, всего за 4 минуты! это не клюшкой башку разбивать :)
Reply
Reply
Leave a comment