Восеньню перад тым як ехаць ў Львоў, я сустрэлася з Т. у Старым Менску. Пакуль яе чакала, пагартала зборнік вершаў. І, канешне, "выпадкова" натыкнулася на гэты верш.
Андрэй Хадановіч
ІЛЬВОЎ
Юрку Прахаську
Адапхнуцца ад Ратушнай вежы ды рынуцца ў бездань,
каб магутныя крылы паноўных над местам званоў
падхапілі, панесьлі, загойвалі даўнюю бессань,
занураючы
(
Read more... )