*  *  *

Я пазбаўляюся адчаю,
перамагаючы тугу.
Як па-дзіцячы: “Я кахаю!”
Як па-старэчы: “Не магу…”

Дазвольце з Вамі слухаць цішыню,
дазвольце разам быць у сьветлым суме, -
бо за абодвух Ваша думка ў думе...
Ў будзённасьці, у мітусьні і ў тлуме
я мроям цёплых зьнічак не зманю -
дазвольце з Вамі слухаць цішыню.

Дазвольце з Вамі дыхаць вышынёй,
дазвольце ёю сьніць і трызьніць ёю,
крыштальным сподзевам і казачнай парою,
вішнёвай узыходнай вышынёю.
( Read more... )

Калі выпесціш першы радок,
пасталее радок апошні.
Белы бусел над мжыстаю пожняй -
вось паэзіі вусце й выток.

Калі выплецеш першы радок,
спавіецца радок астатні,
пазасветавы зробіцца хатнім -
і Гасподзь моўчкі зойдзе на ток...

Калі вылашчыш першы радок,
узмужнее радок сагрэты.
Як ля ўлоння - паблізу мэты,
і па спіне бяжыць халадок.

Калі выплачаш першы радок,
( Read more... )

ЮНЫ БОГ

Ты такі наіўны, мой Бог,-

ты падобны крыху на дзіця.

Не маўчы, каб і я ня змоўк,

не адмоўся, каб я ня змог

адлякацца твайго быцця.

Што Галгофа мне - што Амстэрдам,

Рым, Варшава, Мадрыд, Парыж,

Прага, Вільня...

Расстрыгаў храм!..

Т у т  вакхічнасць гаспод... а там?..

Т а м - размовы бяскроўных дам.

Ды   п а ў с ю л ь   ( Read more... )

З БРАТАМ

...І бялейшы за звыклы сьнежань

снежань наш, калядою поўны.

Я і брат - мы табе належым,

Беларусь мая, боль мой годны.

Дранікі - бульба бабуліна.

Вечар. Каляды. Вершы

Караткевіча, Барадуліна.

Усе мы.

Кожны з нас - тутэйшы.

Голас Данчыка, казка мамчына...

Па чарзе зь Лесунком сьпяваем...

І народнае - наша спадчына,

і крывіцкае ў ( Read more... )

* * *

Ой, сі΄вы конь бяжыць - на ім бела грыва...
Ой, спанаравілась, ой, спанаравілась
мне тая дзеўчына...
Зь беларускай народнай песні

“Харошы мой ( Read more... )

( Read more... )