Czerwony kapturek
експансія червоної шапочки триває!!!
теперка червона шапочка - ПОЛЬСЬКОЮ (перекладачка авторитетно заявляє, що всі претензії та пропозиції щодо перекладу висловлювати їй)
неймовірно захоплюватися finezja
Czerwony kapturek nazywano czerwonym kapturkiem nie dlatego, że ona lubiła nosić czerwony kapturek. Oprócz czewonego kapturka zimą ona wkadała czerwony kapelusz, wiosną czerwoną cyklistówkę i czerwoną chustkę latem. Czasem ona nawet wkładała czerwoną bandanę.
Ona była namiętną brunetką. Jej bardzo pasowało czerwone.
A jeszce było jej obojętnie jak ją nаzywano. Kapturek - niech kapturek.
Ona lubiła błądzić w lesie, tropić wilka i prowokować go.
Specjalnie ciągnęła w koszyczku pierożki dla babci, ale ona je nie jadła bo odchudzała się.
Specjalnie myliła ścieżki, niby szukając krótszej drogi do babci.
Specjalnie odmawiała myśliwemu, który ją drażnił swoją wzorowością i pozytywnością.
Czerwony kapturek lubiła wilka za brutalność, impertynencję i drapieżne wyszczerzenie.
I chociaż on już dawno ją olewał, żeby nie spotkać myśliwego, ona natarczywie szukała swojej szansy, żeby sprowokować wilka.
Wilk chował się w gęstwinie i starał się marzyć o biednej owcy albo chociażby o niewinnej pastuszce.
Ale czerwonemu kapturkowi były obojętne jego marzenia.
Pewnego razu ona zebrała w koszyk całą swoją czerwoną bieliznę i powiedziała matce, że przeprowadza się, pożegnała się z babcią, dała policzek myśliwemu i poszła mieszkać do legowiska wilka.
Na początku on chciał ucieć i wyjaśniał jej, że oni nie mogą być parą
Ale czerwony kapturek wyraźnie wiedziała czego i kogo ona chce.
On wyszczerzał się, starał się ucieć, a ona drapała go za uchem i gryzła za nos.
a wilk potem poddał się .
I żyli oni długo i szczęśliwie.
I czerwonemu kapturkowi było obojętnie , że ją oskarżają o zoofilię , bo tak naprawdę - wilk był brutalnym i impertynencyjnym brunetem, który miał drapieżne wyszczerzenie i ścielił się pod jej nóżkami w czerwonych pantofelkach uległą skórką.
jasne, że czasem jemu trzeba było charczeć na nią, żeby ona nie uciekła.
ale ona ogół żyli oni jednak długo i szczęśliwie.
теперка червона шапочка - ПОЛЬСЬКОЮ (перекладачка авторитетно заявляє, що всі претензії та пропозиції щодо перекладу висловлювати їй)
неймовірно захоплюватися finezja
Czerwony kapturek nazywano czerwonym kapturkiem nie dlatego, że ona lubiła nosić czerwony kapturek. Oprócz czewonego kapturka zimą ona wkadała czerwony kapelusz, wiosną czerwoną cyklistówkę i czerwoną chustkę latem. Czasem ona nawet wkładała czerwoną bandanę.
Ona była namiętną brunetką. Jej bardzo pasowało czerwone.
A jeszce było jej obojętnie jak ją nаzywano. Kapturek - niech kapturek.
Ona lubiła błądzić w lesie, tropić wilka i prowokować go.
Specjalnie ciągnęła w koszyczku pierożki dla babci, ale ona je nie jadła bo odchudzała się.
Specjalnie myliła ścieżki, niby szukając krótszej drogi do babci.
Specjalnie odmawiała myśliwemu, który ją drażnił swoją wzorowością i pozytywnością.
Czerwony kapturek lubiła wilka za brutalność, impertynencję i drapieżne wyszczerzenie.
I chociaż on już dawno ją olewał, żeby nie spotkać myśliwego, ona natarczywie szukała swojej szansy, żeby sprowokować wilka.
Wilk chował się w gęstwinie i starał się marzyć o biednej owcy albo chociażby o niewinnej pastuszce.
Ale czerwonemu kapturkowi były obojętne jego marzenia.
Pewnego razu ona zebrała w koszyk całą swoją czerwoną bieliznę i powiedziała matce, że przeprowadza się, pożegnała się z babcią, dała policzek myśliwemu i poszła mieszkać do legowiska wilka.
Na początku on chciał ucieć i wyjaśniał jej, że oni nie mogą być parą
Ale czerwony kapturek wyraźnie wiedziała czego i kogo ona chce.
On wyszczerzał się, starał się ucieć, a ona drapała go za uchem i gryzła za nos.
a wilk potem poddał się .
I żyli oni długo i szczęśliwie.
I czerwonemu kapturkowi było obojętnie , że ją oskarżają o zoofilię , bo tak naprawdę - wilk był brutalnym i impertynencyjnym brunetem, który miał drapieżne wyszczerzenie i ścielił się pod jej nóżkami w czerwonych pantofelkach uległą skórką.
jasne, że czasem jemu trzeba było charczeć na nią, żeby ona nie uciekła.
ale ona ogół żyli oni jednak długo i szczęśliwie.