( Read more... )

Перабірайся ў фэйсбук, там увесь сьвет! - часьценька гавораць мне з такой інтанацыяй, як быццам запрашаюць перабрацца з аграгарадка ў сталіцу.
Навошта? - задаю простае пытаньне, і не маю на яго адказу.

Зазірнуў у фрэнд-стужку... Народ адцягваецца флэш-мобамі ў сеціве.
Рэдкія прыдуркі, калі лета на двары...

Фрэнд-стужка ператварылася ў тэлетайпную паласу постаў і перапостаў пра падзеі ў Крыме і на Ўкраіне. Рэфлексіі, эмоцыі, спробы аналізу... Не засталося ані каліва эстэтыкі і мастацтва. Дзе вершы, апавяданьні, эсэ нарэшце?
Прысьвечаныя Ўкраіне і падзеям у Крыме?

Любую прастору, нават віртуальную, чалавек звыкся арганізоўваць паводле пэўнага парадку, які існуе ў яго доме. Ёсьць уваход і выхад, вокны, падлога і столь, вядро для сьмецьця, але і покуць, абразы... Наконт сакральных элементаў ў прасторы ЖЖ не скажу, але вокны ёсьць, люстэркі ёсьць, а ёсьць і шпалеры (фон), і вёдры для сьмецьця ( Read more... )

Мне здаецца, што калі пераназваць гэтую платформу ў Dead magazine, то і допісаў больш стане, і весялосьці...

Калі дзяўчына ў якасьці аватаркі выстаўляе фота мужчыны, калі хлопец прэзентуе сябе ў сеціве фоткай жанчыны - гэта нармальна? Я не маю нічога супраць, бо чалавек талерантны, але проста паглядзеў аватаркі тых, хто адфрэндзіў мяне за гомафобію. Ніякіх прэтэнзій. Правільна зрабілі, бо я ж не магу сабе дазволіць быць жанчынай, хаця б і на аватарцы.)))

Верасень. Выходныя дні. Фрэйд-стужка мёртвая. Справядліва мяркуеш, што народ рынуў па грыбы, у журавіны ці на рыбалку. Але памыляешся. Народ вяртаецца да кампутараў і становіцца зразумела, што ў суботу-нядзелю людзі займаліся якой заўгодна фігнёй, але з гораду так і ня з'ехалі...

Табе б сваю рубрыку ў якой газэце, - напісала жанчына, пачытаўшы мае посты ў ЖЖ.
Мне б цябе, - падумалася, але адказаў, што рубрыкі ў газэце не хачу.

4001 запіс у блогу. Афігець! Я столькі залікаў за 20 гадоў не паставіў...