* * *
Сябры па дамах, няма каго запрасіць на каву,
сайты тупяць пра год 91-ы, калі свабода на халяву
аднекуль з Масквы зьляцела, упала, ды не прынялась - прапала,
бо кволай была рассада, і глеба ня тая. Засада...
І сонца падае знарок у чырвань, жніўня здае рахункі
верасьню, што прыйдзе й раздорыць свае падарункі -
залатыя дажджы, ночы халодныя і чыстыя лісты паперы,
каб усё наноў, усё па шчырасьці, любові,веры.
Але ня пішацца, словы стынуць на белі ліста чыстым лёдам,
Верас - апошняя кветачка года - цьвіце на стале горкім мёдам...