Як жа я рада таму, што жыву. Таму, што я магу ўсміхацца сабе ў адлюстраванні аўтобуснага шкла, вяртаючыся з файр-шоў, якое мы шукалі, шукалі, шукалі і знайшлі. І знайшлі шмат добрых людзей. І "мыльные пузырі" "запраўлялі" Міхасёвым півам, і пасядзелі з __lizard___  у "Радзівіле", успамінаючы і смеючыся...

Я рада, што мне 22 гады назад далі жыццё. Я рада да ( Read more... )

Сабака - мая мара. Няспраўджаная. Пакуль трымаць жывёлу не дазваляюць шмат абставінаў: ад банальнай адсутнасці "свайго кута" да майго жыцця на 2 гарады. Але калі-небудзь у мяне абавязкова будзе сябра. І я ўжо амаль вызначылася з пародай:  альбо голдэн рэтрывер - сабака з казкі, для тых аматараў "10-га валадарства" альбо рэкламы Чапі,  альбо уэльш- ( Read more... )

( пра тое, што абставіны вырашаюць усё) )

Ведаеце, аб чым я зараз мару? Каб у мяне дома зноўку жыла канарэйка (ці кенар, лепш, канешне, кенар, бо ён спявае...).
Раней у Бабруйску жыў мужчына, які займаўся тым, што вывадзіў канарэек. Цяпер я не ведаю, дзе ён, як з ім скантактавацца.
Весці птушачку са сталіцы па такім надвор'і немэтазгодна.

А якія ў вас мары ў гэтую секунду?