Аднойчы Сьвінка й Кот спаборнічалі ў абзываньні.
“Чучала-мяўчала!”, - сказала Сьвінка.
“Кашлатае рыла!”, - сказаў Кот.
“Містэр крывыя лапы!”, - сказала Сьвінка.
“Аднавухі хрук!”, - сказаў Кот.
“Гарадзкі памойны!”, - сказала Сьвінка
“Глухая цяцера!”, - сказаў Кот.
“Дурань!”, - сказала Сьвінка.
“Дурцабэла!”, - сказаў Кот.
“Дэпутат!”, - сказала Сьвінка.
“Ну, ( Read more... )

Аднойчы Сьвінка прачнулася ўначы ад адчуваньня, што хтосьці на яе глядзіць.
Яна расплюшчыла вочы й убачыла...
Істота нагадвала мураша, адлівала срэбрам і павольна варушыла сваімі канечнасьцямі.
“Ты прыйшоў заваяваць Зямлю?”, - спалохана спытала Сьвінка, падабраўшы пад сябе коўдру.
Істота адмоўна пакачала антэнкамі.
“Забраць маё прыўкраснае цельца, ( Read more... )

Аднойчы Сьвінцы надакучыла зіма.
Яна села ў цягнік і паехала да знаёмага Сурка даведвацца аб вясьне.
"Прачынайся, Сурок, Сьвінка прыехала", - крыкнула яна й пастукала капытцам у ягоную хатку.
Вылез незадаволены заспаны зьвярок.
"Сьвінка, колькі можна?", - прабурчэў ён: "Кожны год адное й тое ж. Колькі разоў казаць - вясна будзе раньняй!".
"Чэсна?", - ( Read more... )

Аднойчы Сьвінка вырашыла зрабіць каму-небудзь сурпрыз.
Яна набыла падарунак і прыйшла дадому раней.
"Кацейка! - сказала яна. - У мяне для цябе ёсьць набор для паліроўкі капыт! Сурпрыз!".
"Дзіва дзіўнае! - адказаў Кот. - Я літаральна толькі што з крамы, дзе набыў табе ў падарунак касметыку для догляду за кацінай поўсьцю".

( Read more... )

Аднойчы Сьвінка была зомбі.
На вуліцы стаяў паўзмрок і густы туман.
Яна павольна, з застылым позіркам перасоўвалася па кватэры й выдавала нізкія вантробныя гукі.
Перашкодаў Сьвінка не заўважала.
Калі натыкалася на сьцяну, яна альбо без усялякае мэты яе сузірала, альбо паварочвалася ў іншы бок.
Меньш трывалыя прадметы не маглі спыніць Сьвінку й проста ( Read more... )

Аднойчы Сьвінка была Робін Гудам.
Яна насіла зялёныя калготы, зялёную “кенгурушку” й капялюшык з пяром.
Сьвінка рабавала багатых і аддавала ўсё бедным.
Людзі яе любілі.
Але начальства вырашыла, што Сьвінка нейкі няправільны падаткавы інспектар, і зволіла яе.

( Read more... )

Аднойчы Сьвінка вучылася балянсаваць на шары.
Яна падала й падала, пакуль не зразумела, у чым яе памылка.
"Трэба проста расслабіцца! - вырашыла яна. - Трэба перастаць думаць, як гэта зрабіць, і ўсё атрымаецца".
Яна перабірала капытцамі па паверхні шара.
"Глядзіце ўсе! Я стаю!" - крыкнула Сьвінка й упала.

( Read more... )

Аднойчы Сьвінка зачынілася ў пакоі з наборам адвёртак.
"Сьвінка, - пашкрабаўся да яе Кот, - ты што там робіш?".
"Заходзь, пакажу!", - Сьвінка адчыніла дзьверы.
У капытцы яна трымала пульт.
"Ну, хвалі мяне!", - сказала Сьвінка й націснула пімпачку "укл".
Экран тэлегляду замітусіўся й жаночы голас пачаў гаварыць аб зубной пасьце.
"Сьвінка, - сказаў Кот, - ( Read more... )

Аднойчы Сьвінка пайшла ў краму за навагоднімі падарункамі сябрам.
"Тонік для твару, які Жабе падабаецца, - бярэм! - Сьвінка кінула ў кошык пляшку. - Завушніцы, як у Птушкі... Загарніце!".
Сьвінка блукала вакол паліцаў з таварамі.
"Гульнявая прыстаўка, якую Пінгвін хоча, трэба абавязкова браць. Што тут у нас? Парфума? Бяру! Трэба яшчэ Кабану скрыню ( Read more... )

Аднойчы Сьвінка вяла перамовы.
“Добра, - казала яна, дэманструючы сваёй позай адкрытасьць да суразмоўцы,- давайце ўдакладнім. Ваш адказ быў “так”?”.
“Навошта вы зноў перапытваеце? - нэрваваўся суразмоўца. - Колькі можна? Ужо трэці раз паўтараю “так”, хаця ў мяне ёсьць вялікія сумневы наконт таго, патрэбна мне ўсё гэта ці не".
“То бок, адказ адмоўны ( Read more... )