Калі гуляеш па калідорам
Каралеўскага замка ў Варшаве, цяжка асэнсаваць, што ўсё навокал цябе - навадзел. Якасны, навукова абгрунтаваны, неадрозны ад арыгіналу навадзел.
Замак, які да пачатку Другой сусветнай вайны ўяўляў сабой мудрагелістую сумесь пабудоў і перабудоў розных эпох, быў цалкам знішчаны нацыстамі:
У пасляваенны час на месцы гэтай велічнай пабудовы павінен быў паўстаць урадавы будынак, які, на шчасце, так ніколі і не паўстаў. Урад Польшчы вырашыў адбудаваць Палац - сімвал былой веліцы Рэчы Паспалітай абоіх народаў. Прытым агульная канцэпцыя адбудовы палягала на тым, каб падкрэсліць эвалюцыю будынка на працягу стагоддзяў.
Галоўнае крыло павінна было "адрадзіцца" у сваім рэнесансным вобразе, частка сцяны ўнутранага двара разам з часткаю падвалаў - у гатычным, бакавыя крылы і прыбудовы - у барочным і класіцыстычным.
На працягу 1971-1988 гг. ішлі аднаўленчыя работы. Замак не паўстаў на пустым месцы - яго старанна аднаўлялі па старым планам, малюнкам, фотаздымкам.
Сёння Каралеўскі палац, разам з адбудаваным гістарычным цэнтрам Варшавы, з'яўляецца помнікам культуры сусветнага значэння Юнэска.
Унутранае аздабленне пакояў палаца ўражвае. Цяжка ўявіць, што амаль увесь інтэр'ер замка - аднаўляўся па малюнкам і фотаздымкам. А яшчэ мяне не пакідала ўражанне, што новаадбудаваны Каралеўскі палац выглядае куды боль аўтэнтычна, чым нядаўнаадрэстаўраваны
палац князёў Радзівілаў у Нясвіжы, і тым больш чым новаадбудаваны
Палац ўладароў (Ніжні замак) у Вільні.
Канешне, некаторыя пакоі аднаўляліся ў стылі "як яно магло б быць", але, тым ня менш, выглядае, быццам бы перад табой - аўтэнтычнасць.
Многія пакоі ў палацы прыстасаваны пад карцінныя галерэі
Адзін з пакояў выдзелены для экспазіцыі карцін Canaletto:
Яшчэ некалькі - для прац Матэйкі:
Соймавая заля:
Замкавы комплекс у Варшаве - прыклад для ўсіх як трэба абыходзіцца з гісторыка-архітэктурнай каштоўнасцю, а не лядовыя дварцы ў кожным райцэнтры бабахаць.
Варшава, королевский дворец, фото, реконструкция, Мотейко, Польша, ренессанс