Прачытаўшы, Янка моўчкі і доўга глядзеў на Андрэя. Па твары было відаць, што ён узрадаван і ўсцешан.
 - Гэта навіна!.. Я ж табе казаў, што нашага брата, бадзягу-бяздомніка, голымі рукамі не возьмеш і ад зямлі не адарвеш, бо яго карэнні глыбока сядзяць... Валяй, браце. Абедзвюма рукамі благаслаўляю цябе ў дарогу. Няхай будзе яна пасыпана жоўценькім ( Read more... )

Яўгенія Пфляўмбаўм. Чаму?

Гляджу на сябе я чужымі вачамі -
Прыхільнымі? Не. Спачувальнымі? Не.
Стаю на астатнім няпэўным прычале,
І, можа, нікога мой лёс не кране.

«Чаму ў вас такія журлівыя вочы? -
Пытаўся Купала ці раз у Маскве, -
Ці штосьці вам сэрца гарачае точыць,
Ці гэта ў ім боль непагасны жыве?»

Тады я сьмяялася разам з паэтам,
Адказу ня маючы, як і ( Read more... )