Апошнім часам у мяне стаў настолькі ненармаваны графік, што кожны раз калі я прачынаюся, я задумваюся, ва ўмовах якой часткі дню я знаходжуся. Сёння калі я прачнулася было 21.20

P.S напэзна аватар такі. таму што я хачу банан.

Сёння калі Пасат узнімалі ўгору на гэтым "ліфце" ўзніклі ўспаміны аперацыі, хаця не сказаць, што я надта шмат запомніла пад наркозам, але здавалася, што зараз будзе зноў, ці ў мяне, ці ў Пасата. Але ён даволі добра сябе адчувае і гатовы ехаць заўтра ў Раўбічы!

Сёння 2 месяцы пасля аперацыі. Праз месяц, паводле хірурга, можна пачынаць трэніравацца на поўную моц. Але я ўжо даўно як трэніруюся напоўню, нават разрад паспела атрымаць.

Калі б я ўсё яшчэ была б на фэйсбуку, я б напэўна стварыла суполку "Людзі без апендыцыту - People without appendicitis"
(мая хворая фантазія безумоўна да гэтага б прывяла)

Быў апендыцыт - няма апендыцыту...