Працягваю шэраг успамінаў

( Даглядзець )

Некалькі фотаздымкаў услед моўнай эквілібрыстыцы.

( Look )

Ужо ўздым на невялічкі ўзгорак-спадарожнік Петроса даў зразумець, што трэба ўздымацца без рэчаў. ( Read mora )

Для Тараса гэта была, дарэчы, першая ў жыцці ноч ў намёце. ( more read )

Учора пасля пяці сутак бадзяння вярнуліся з Тарасам у Мінск.
Што і казаць, прыгод за гэтыя пяць дзён было зашмат, але для мяне самае галоўнае, што брат застаўся задаволеным і вынес для сябе шмат чаго цікавага і карыснага з гэтага міні-падарожжа.
( read more )

Тарас у Польшчы ўжо больш за паўгады. З майго боку, неяк складана заўважыць, якія змены з ім адбыліся, хаця за гэты час мы бачыліся 2 разы ў Польшчы і 2 разы ў Мінску. Па яго словах, яго ўсё задавальняе і збольшага ўсё падабаецца. Праўда, калі па шчырасці, я не заўважыў асабліва, каб ён стаў больш сур'ёзным, адказным ці дарослым ( Read more... )

Вось сёння ўжо 1 кастрычніка. 2015 году засталося жыць 3 месяцы. Час ляціць няўмольна, няспынна. Сёння мой брат, які маладзейшы за мяне амаль роўна на 10 гадоў, пачынае змагацца за вышэйшую адукацыю ў Познанскім універсітэце імя Міцкевіча. Я заўсёды імкнуўся ў ім выправіць свае жыццёвыя памылкі, ці нават не памылкі, а недагляды, недапрацоўкі. ( Read more... )