Пагартаўшы жыжачку, нават здзівілася. Сёння, як-ніяк, у 17-ты раз адзначылі дзень нацыянальнае ганьбы. Відаць, пра 1 і 9 траўня ўсе могуць накідваць на вентылятар, а 14-е неяк амаль выпала з поля ўвагі. Дык вось папўняю прабел.
14 траўня 1995 года на рэферэндуме наш свядомы народ прагаласаваў за:
1. Змену сымболікі (нашу святую Пагоню прамянялі на " ( Read more... )

Хадзілі ўчора з мамай на азначаны спектакль Купалаўскага тэатра ( Read more... )

( Read more... )

Яшчэ ў абед не ведала, што  так  хутка зноў цябе наведаю. А зараз сустракаю світанне ў тваім цэнтры ( Read more... )

З агромністай радасцю паведамляю аб тым, што я нарэшце скончыла Беларускі Дзяржаўны Універсітэт ( Read more... )

Паважаю Вялікдзень праз ягоныя язычніцкія карані.
Люблю гэтае свята за добрую традыцыю фарбаваць яйкі, гуляць у біткі і калі мама гатуе смачныя булкі.
У гэтым годзе настрой нейкі сцёбны і чамусьці акрамя выспы Пасхі асацыяцыяў няма ніякіх.

( Read more... )

Шаноўныя, ну скажыце мне, чаму ў Мінску халодна, маркотна, чаму дома апаноўвае смутак? А ў Вільні - сонейка, цёплы ветрык і перадсвяточны настрой? 
Яшчэ крыху - і я пачну верыць, што ў нас стаяць адмысловыя "глушылкі" на надвор'е, настрой, валюту, алей, цукар і грэчку.
І ўсё-ткі як жа тут хораша!!!

Вось я і вярнулася ў свой улюбёны ЖЧ.
Вялікі дзякуй krywal за параду ;)

Насмрэч не пісала больш за месяц не таму, што няма аб чым, а таму, што так зашмат усяго здарылася - і добрага, і дрэннага.
Тым не менш, мне ўсіх маіх фрэндоў, - то бок вас, вельмі не хапала. Таму днямі я пастараюся шмат чаго напосціць і распавесці :)

Усіх люблю і :-*


( Read more... )

Сёння, шаноўнае спадарства, распавяду вам, якім чынам у межах Чарнігвава можна патрапіць на Кубу!
Пасля доўгага дня, поўнага ўражанняў ад экскурсіі і пячораў, было вырашана (па прыкладзе манахаў) недзе кінуць свае косці :) Што праўда, месца было абрана крыху больш экзатычнае, чым сырое, халоднае падзямелле.
Па парадах знаёмых, ячшэ ў Менску з'явіўся ( Read more... )

Юбілейным 200-тым пастом падаб'ю вынікі і пастаўлю тлустую кропку ў сыходзячым годзе.
Ён быў для мяне складаным. Вельмі складаным.
Таго, што павінна было само ісці ў рукі, прыходзілася дабівацца з кроўю і потам. А потым расчароўвацца, бо яно нафіг табе не было патрэбнае...
Колькасць сяброў паменшылася ў бок якасці...

Такім чынам, коратка - адмоўныя ( Read more... )