Sep 08, 2020 14:56
Ну и ещё один стих Лейба Найдуса, переведённый мной в начале лета.
Іспаніі
О, краіна легендарна, і крывава, і гітарна!
Вочы-поўначныя хмары, гаснуць-блякнуць,
прагнуць марна
Пагуляць ў таварыстве з бляскам сталі
на кінжале,
Што, як срэбная піранья, ўсплёскам
скочыць, хутка ўджаліць,
Правіца скіруе спраўна.
Месяц ноч асветліць, зменіць - на калені!
Да Мадонны -
Малітоўна, манатонна,
Ды й да Бога, як дадому...
Спяць і дрэвы і святыні, ўсе падоўжваюцца цені.
Ўсадзяць вісусы у грудзі
лёзы вострыя таемна -
Без сумневаў, падсвядома.
А пад кронамі ў алеі - архідэі, тыя ж феі.
Ёсць прайдохі-прахіндзеі? У полымя аўта-да-фе іх!
Грукат кастаньет - прынада;
млявасць гуку серэнады,
І крадзецца Тарквемады люты цень
ўздоўж балюстрады -
Падпільноўвае трафеі.
Край палаючых рубінаў і суровых капуцынаў!
Разумовасць падмяняў ты
мігаценнем таямніц.
Шчодра спырснуты крывёю той кінжал,
што ў грудзі цэліў -
Лепш старонкам кроў пасуе - льецца з раны так духмяна, -
Чым струмень зялёнай пены,
абрамленне для званіц.
поэзия,
переводы