Бывае, што шекаторыя засмучальныя моманты жыцця хутка ўраўнаважваюцца маленькімі, але радаснымі і нечаканымі прыемнасцямі. Вось і ў мяне ўраўнаважылася. Амаль.

Originally posted by serge_saponenko at Считаю это стихотворение лучшим у себя
Мы убегаем от людей,
от боли и проделок вьюги.
От одиночества затей
стремимся убежать в испуге.

Но от себя не убежать:
в любой стране, порой любою
придётся жить и умирать
наедине с самим собою.