Շոգ էր,շատ շոգ:Նստած էր վանդակավոր լուսամուտի մոտ ու դուրս էր նայում:Իրեն ոչ ոք չէր տեսնում,իսկ ինքը շեղանկյուն կտորներից մարդկանց մոզաիկ պատկերներ էր հավաքում:Իր երկիրն էր,իր հայրենիքը,բայց ինքը երբեք չէր կարող այդպես համարձակ քայլել,ինչպես այդ տգեղ,սպիտակ կանայք:Նույնիսկ հիմա,երբ էլ չկար որևէ պարտավորություն,չկար հարկ բարձր պահելու որևէ ( Read more... )