ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԻՒՆ ԱՆՁԻՆ ԶՂՋԱՑԵԼՈՅ
Աշխա՛րհ ամենայն, առ իս նայեցեալ՝ ախտակի՛ց լերուք:
Բանամ զշրթունս, բարբառիմ լեզուաւս, բողոքեմ զանձնէս. Տէ՛ր, ողորմեա՛, Տէ՛ր, ողորմեա՛, Տէ՛ր, ողորմեա՛:
Գող եղէ մեղաց, գտող կորստեան, գուբ ինձ փորեցի:
Դաւեցի զանձն իմ, դաւաճանեցի, դարան գործեցի. Տէ՛ր, ողորմեա՛:
Երբեմն էի լոյս. եւ այժմ եմ խաւար եւ ստուեր մահու:
Զ
(
Read more... )