Алег Мінкін
Люблю вершы Алега Мінкіна. Усе. Няшмат паэтаў-сучаснікаў, чые вершы -- усе да аднаго -- кладуцца і на сэрца, і на розум. І якія хочацца чытаць і перачытваць. Алег Мінкін -- паэт сваеасаблівы, тонкі, у вершах якога лірыка перанізана філасофіяй. Яго творы не пакідаюць месца раўнадушшу.
Я кажу: зжоўклых дрэў пазалота
нагадала мне Страчаны Рай
гэтак востра, што жыць неахвота!
А яна: памірай...
Я кажу: столькі золата й медзі
сыпануў сёньня час-скупярдзяй
мне пад ногі, што можна памерці!
А яна: памірай...
Я кажу: без пяшчоты так хутка
зьмізарнеў гэты сьвет, што, бадай,
можна ўзвыць і памерці ад смутку!
А яна: памірай...
Я кажу: я адзін тут... дык хто ты,
што ўжо пхнеш мяне за сьветакрай?
А яна: я твая Адзінота -
я кажу “памірай”...
Гэты верш з новай нізцы Алега Мінкіна прывёў alesarkush у сваім ЖЖ: http://alesarkush.livejournal.com/1121500.html
Дарэчы, у Алеся Аркуша знайшла шмат каштоўных матэрыялаў пра Алега Мінкіна -- яго вершы, фотаздымкі і іншыя звесткі:
http://alesarkush.livejournal.com/tag/Мінкін
Згодна з Алесем, што Алег Мінкін -- неардынарная з'ява ў беларускай паэзіі, якая сціпла ззяе ў цянёчку ўсімі фарбамі шматграннага таленту.
А вось кнігі Мінкіна ў Камунікаце: http://kamunikat.org/Minkin_Aleh.html
Шкада, у Інтэрнэце вершаў Алега Мінкіна не так і шмат. Акрамя зборніка "Сурма" http://knihi.com/Aleh_Minkin/Surma.html знайшла толькі вось гэта:
"Агнявік", "Вадзянік", "Вечарніца", "Дамавік", "Каханне, грошы, славы сверб - мана...", "Над цёмным карэннем, высока ў сінечы...", "Радзімічы", "Расколіна", "Сафійскі сабор", "Скупое сонца кволым промнем...", "Сурма" - http://vershy.ru/category/aleg-minkin
"Смаўжы", "Страказа", "Му", "Хуткая плынь", "Гравюра", "Дзверы", "Бэз", "Пенаты", "Шпак", "Куфар", "Паняверка", "Анёл", "Дворнік", "Кукабака перад люстэркам", "Настальгія", "Пахмелле" - http://www.dziejaslou.by/inter/dzeja/dzeja.nsf/htmlpage/min9?OpenDocument
"Самота" - http://www.liveinternet.ru/tags/%C0%EB%E5%E3+̳%ED%EA%B3%ED/
"Гравюра", "Хуткая плынь", "Блукалі мы", "Скупое сонца" - http://moykahany.ru/autor/aleg-minkin
"Пэнаты" - http://halereja-b.livejournal.com/3898.html
"Лістапад", "Над цёмным карэннем" - http://www.listapad.ru/authors/aleg-minkin
"Чэрвень" - http://www.kupalle.ru/authors/aleg-minkin
Пераклады "Ферма", "Крумкач", "Улялюм" - http://knihi.com/Aleh_Minkin/
"Самотны" (Алесю Бяляцкаму) - http://www.arche.by/by/page/works/8685
"Пакаёўка" - http://news.21.by/culture/2010/07/02/94335.html
"Дудка" - http://lubava.livejournal.com/118927.html?thread=166799
"Сафійскі сабор" - http://www.tverdynya.ru/safiiski-sabor
Пераклады "Крумкач", "Ферма" - http://lib.rus.ec/a/206757
Пераклад "Ноччу" Б. Лесмяна - http://smatrycenka.livejournal.com/122922.html
Пераклады на рускую мову - 5 вершаў - http://www.poezia.ru/article.php?sid=57020
І яшчэ некалькі вершаў са старонкі:https://www.facebook.com/tayava
***
Ня помню, як выйшаў за горад каменны,
Як сонца сканала, як ноч надыйшла.
I пахла нагрэтым асфальтам i кменам,
I блiскалi зоркi, бы россыпы шкла.
I ў цьмяным сьвячэньнi танула наўкольле,
I нiзка празрыстыя хмары плылi...
Здавалася, згасламу сонцу нiколi
Ня лашчыць дрымотаю скутай зямлi.
Здавалася, буду блукаць я бяз выйсьця,
За хiсткiм сутоньнем насунецца змрок
I золата мараў зьвядзе без карысьцi,
I мы тут - зiхценьне няiснае лiсьця,
Зiхценьне, што месяц згубiў неўзнарок.
***
Над дахамi, над скачанелым гольлем,
Як попел узьнялiся крумкачы,
Злавесна засланiлi далячынь,
Дзе вецер разьдзiмаў зары вугольле,
I крумкалi ўтрапёна... I мiжволi
Я за нашэсьцем жудасным сачыў:
То быў мне напамiн, што не ўцячы
Ад роспачы нiкому i нiколi.
Гэй, гнюсы! Паняверкi чорнай сьвiта,
Прарочыце вы крыкам хiжым, тлумным
Засiльле вечнай сьцюжы i зiмы,
Ды праз ваш гвалт мне чуцен звон забыты
Званоў Сафii i прызыўна-сумны,
Працяглы сьпеў абуджанай сурмы!
Вось, што піша пра Алега Мінкіна Ігар Бабкоў: http://ihar-babkou.livejournal.com/16289.html
Біяграфічныя звесткі:
Алег Мінкін нарадзіўся 31 сакавіка 1952 года у вёсцы Чарняўка Хоцімскага раёна Магілеўскай вобласці. Пасьля заканчэньня Бабруйскай школы-інтэрната № 1 (1969) паступіў у Маскоўскі энергетычны інстытут. Праз два гады перавёўся ў Маскоўскі інстытут інжынераў сельскагаспадарчай вытворчасьці (скончыў у 1975 г.). Працаваў майстрам на будаўніцтве электрападстанцыі ў Бураціі (г. Улан-Удэ), інжынерам-электрыкам на нафтаперапампоўваючых станцыях нафтаправода «Дружба» (г. Наваполацак), інжынерам-наладчыкам у сістэме «Галоўтранснафта» (г. Гомель), інжынерам тэхнагляду на нафтаправодах поўначы Цюменскай вобласці (г. Наябрск).
Сябра СБП з 1988 года Жыве ў Вільні. Выдаваў газету «Рунь».
Пачаў выступаць у рэспубліканскім друку з вершамі ў 1980 г. (газеты «Гомельская праўда», «Літаратура і мастацтва»). Аўтар зборнікаў паэзіі, прозы, а таксама дзіцячых кніг. Пераклаў вершы Ц.Норвіда, Б.Лесьмяна, Л.Стафа, П.Грабоўскага.
Бібліяграфія
«Сурма». Зборнік паэзіі. 1985 г.
«Расколіна». Зборнік паэзіі.
«Праўдзівая гісторыя Краіны Хлудаў». Зборнік прозы. 1994 г.
«Пэнаты». 2007 г.
Я кажу: зжоўклых дрэў пазалота
нагадала мне Страчаны Рай
гэтак востра, што жыць неахвота!
А яна: памірай...
Я кажу: столькі золата й медзі
сыпануў сёньня час-скупярдзяй
мне пад ногі, што можна памерці!
А яна: памірай...
Я кажу: без пяшчоты так хутка
зьмізарнеў гэты сьвет, што, бадай,
можна ўзвыць і памерці ад смутку!
А яна: памірай...
Я кажу: я адзін тут... дык хто ты,
што ўжо пхнеш мяне за сьветакрай?
А яна: я твая Адзінота -
я кажу “памірай”...
Гэты верш з новай нізцы Алега Мінкіна прывёў alesarkush у сваім ЖЖ: http://alesarkush.livejournal.com/1121500.html
Дарэчы, у Алеся Аркуша знайшла шмат каштоўных матэрыялаў пра Алега Мінкіна -- яго вершы, фотаздымкі і іншыя звесткі:
http://alesarkush.livejournal.com/tag/Мінкін
Згодна з Алесем, што Алег Мінкін -- неардынарная з'ява ў беларускай паэзіі, якая сціпла ззяе ў цянёчку ўсімі фарбамі шматграннага таленту.
А вось кнігі Мінкіна ў Камунікаце: http://kamunikat.org/Minkin_Aleh.html
Шкада, у Інтэрнэце вершаў Алега Мінкіна не так і шмат. Акрамя зборніка "Сурма" http://knihi.com/Aleh_Minkin/Surma.html знайшла толькі вось гэта:
"Агнявік", "Вадзянік", "Вечарніца", "Дамавік", "Каханне, грошы, славы сверб - мана...", "Над цёмным карэннем, высока ў сінечы...", "Радзімічы", "Расколіна", "Сафійскі сабор", "Скупое сонца кволым промнем...", "Сурма" - http://vershy.ru/category/aleg-minkin
"Смаўжы", "Страказа", "Му", "Хуткая плынь", "Гравюра", "Дзверы", "Бэз", "Пенаты", "Шпак", "Куфар", "Паняверка", "Анёл", "Дворнік", "Кукабака перад люстэркам", "Настальгія", "Пахмелле" - http://www.dziejaslou.by/inter/dzeja/dzeja.nsf/htmlpage/min9?OpenDocument
"Самота" - http://www.liveinternet.ru/tags/%C0%EB%E5%E3+̳%ED%EA%B3%ED/
"Гравюра", "Хуткая плынь", "Блукалі мы", "Скупое сонца" - http://moykahany.ru/autor/aleg-minkin
"Пэнаты" - http://halereja-b.livejournal.com/3898.html
"Лістапад", "Над цёмным карэннем" - http://www.listapad.ru/authors/aleg-minkin
"Чэрвень" - http://www.kupalle.ru/authors/aleg-minkin
Пераклады "Ферма", "Крумкач", "Улялюм" - http://knihi.com/Aleh_Minkin/
"Самотны" (Алесю Бяляцкаму) - http://www.arche.by/by/page/works/8685
"Пакаёўка" - http://news.21.by/culture/2010/07/02/94335.html
"Дудка" - http://lubava.livejournal.com/118927.html?thread=166799
"Сафійскі сабор" - http://www.tverdynya.ru/safiiski-sabor
Пераклады "Крумкач", "Ферма" - http://lib.rus.ec/a/206757
Пераклад "Ноччу" Б. Лесмяна - http://smatrycenka.livejournal.com/122922.html
Пераклады на рускую мову - 5 вершаў - http://www.poezia.ru/article.php?sid=57020
І яшчэ некалькі вершаў са старонкі:https://www.facebook.com/tayava
***
Ня помню, як выйшаў за горад каменны,
Як сонца сканала, як ноч надыйшла.
I пахла нагрэтым асфальтам i кменам,
I блiскалi зоркi, бы россыпы шкла.
I ў цьмяным сьвячэньнi танула наўкольле,
I нiзка празрыстыя хмары плылi...
Здавалася, згасламу сонцу нiколi
Ня лашчыць дрымотаю скутай зямлi.
Здавалася, буду блукаць я бяз выйсьця,
За хiсткiм сутоньнем насунецца змрок
I золата мараў зьвядзе без карысьцi,
I мы тут - зiхценьне няiснае лiсьця,
Зiхценьне, што месяц згубiў неўзнарок.
***
Над дахамi, над скачанелым гольлем,
Як попел узьнялiся крумкачы,
Злавесна засланiлi далячынь,
Дзе вецер разьдзiмаў зары вугольле,
I крумкалi ўтрапёна... I мiжволi
Я за нашэсьцем жудасным сачыў:
То быў мне напамiн, што не ўцячы
Ад роспачы нiкому i нiколi.
Гэй, гнюсы! Паняверкi чорнай сьвiта,
Прарочыце вы крыкам хiжым, тлумным
Засiльле вечнай сьцюжы i зiмы,
Ды праз ваш гвалт мне чуцен звон забыты
Званоў Сафii i прызыўна-сумны,
Працяглы сьпеў абуджанай сурмы!
Вось, што піша пра Алега Мінкіна Ігар Бабкоў: http://ihar-babkou.livejournal.com/16289.html
Біяграфічныя звесткі:
Алег Мінкін нарадзіўся 31 сакавіка 1952 года у вёсцы Чарняўка Хоцімскага раёна Магілеўскай вобласці. Пасьля заканчэньня Бабруйскай школы-інтэрната № 1 (1969) паступіў у Маскоўскі энергетычны інстытут. Праз два гады перавёўся ў Маскоўскі інстытут інжынераў сельскагаспадарчай вытворчасьці (скончыў у 1975 г.). Працаваў майстрам на будаўніцтве электрападстанцыі ў Бураціі (г. Улан-Удэ), інжынерам-электрыкам на нафтаперапампоўваючых станцыях нафтаправода «Дружба» (г. Наваполацак), інжынерам-наладчыкам у сістэме «Галоўтранснафта» (г. Гомель), інжынерам тэхнагляду на нафтаправодах поўначы Цюменскай вобласці (г. Наябрск).
Сябра СБП з 1988 года Жыве ў Вільні. Выдаваў газету «Рунь».
Пачаў выступаць у рэспубліканскім друку з вершамі ў 1980 г. (газеты «Гомельская праўда», «Літаратура і мастацтва»). Аўтар зборнікаў паэзіі, прозы, а таксама дзіцячых кніг. Пераклаў вершы Ц.Норвіда, Б.Лесьмяна, Л.Стафа, П.Грабоўскага.
Бібліяграфія
«Сурма». Зборнік паэзіі. 1985 г.
«Расколіна». Зборнік паэзіі.
«Праўдзівая гісторыя Краіны Хлудаў». Зборнік прозы. 1994 г.
«Пэнаты». 2007 г.