Cienie pośród światła (Merlin ff)

[kubis]

Drugi fik z serii "Artur dowiaduje się o tym, że Merlin jest czarodziejem".

Dedykowany idrilka, której życzę wszystkiego najlepszego z okazji urodzin! :D Spełnienia marzeń, pasji w każdej dziedzinie życia, dobrych przyjaciół zawsze blisko, a także - pora na życzenia fandomowe ;) - fantastycznych seriali i jeszcze lepszych fików. No i Weny, oczywiście

Comments

[soriso]

mam bana na fiki do merlina dopóki nie wymyślę niczego na gwiazdkę, ale pelle powiedziała, że tego mogę przeczytać, więc się długo nie zastanawiałam :P

mam bardzo ambiwalentne odczucia, bo z jednej strony fik mi się *bardzo* podoba i kocham to w jaki sposób opisałaś merlina i morganę, jak bardzo ta samotność może wpływać na człowieka i jak sytuacja potrafi się zmienić w momencie kiedy ma się świadomość, że nie jest się jednak samym...
z drugiej strony - strasznie trudno mi sobie wyobrazić taką sytuację między arturem i merlinem. podejrzewam że muszę się przestawić na inny tok myślenia, bo do tej pory nie dopuszczałam do siebie świadomości, że przecież może być tak, że artur wcale tak szybko magii nie zaakceptuje i merlin sobie może z tego zdawać sprawę...
- Nie chciałem śmierci Uthera - powiedział w końcu Merlin, zaciskając dłonie na przykrótkich nogawkach swoich spodni.
- Nie chciałeś jego śmierci czy nie chciałeś go zabić?♥ kocham że artur zauważa, jak wielka różnica jest między jednym a drugim. to zdanie brzmi tak strasznie

[kubis]

Pelle mówiła mi o tym banie XDD Powodzenia, ja też głowię się nad gwiazdką. ;)

strasznie trudno mi sobie wyobrazić taką sytuację między arturem i merlinem. podejrzewam że muszę się przestawić na inny tok myślenia, bo do tej pory nie dopuszczałam do siebie świadomości, że przecież może być tak, że artur wcale tak szybko magii nie zaakceptuje i merlin sobie może z tego zdawać sprawę...
No właśnie ja się zaczęłam zastanawiać: czemu Artur miałby to łatwo zaakceptować? Oczywiście można to świetnie uzasadnić i ja też to przyjmuję w większości przypadków, ale... Ale Artur ma wiele powodów, by nie ufać magii - wszystkie zagrożenia dla niego/Uthera/Camelotu, za którymi stała magia, jego przeświadczenie, że Morgause kłamała w kwestii Igraine itd.
Nie mówiąc już o tym, że był na wojnie, a to może wpłynąć na człowieka w różny sposób.
Trudno byłoby na miejscu Merlina nie mieć wątpliwości,jak Artur przyjąłby prawdę

[soriso]

czuję się jak narkoman na głodzie... ale nie jest źle, jestem tak zdesperowana, że udało mi się wpaść na pomysł xD

ja się do tej pory nigdy nie zastanawiałam, ale faktycznie, to wszystko co napisałaś ma sens. już sam fakt że artur został wychowany przez (albo raczej wychowany w obecności...) ojca, który do magii jest uprzedzony i to bardzo, musi mieć na jego stosunek do magii jakiś wpływ. a wszystkie wątpliwości jakie miał nt tego że magia może nie jest jednak taka zła, zostały rozwiane, o ironio, przez merlina, jak mu powiedział ze morgause skłamała.
więc faktycznie nic dziwnego że merlin się boi, tym bardziej ze są sekrety i sekrety, a od tego akurat zależy jego życie...

Ale też w tej sytuacji cała sprawa została odebrana Arturowi z rąk - kiedy ktoś patrzy, jak jego ojciec ginie za pomocą magii, trudno, żeby potem stwierdził, że magia jest czymś dobrym.ano, faktycznie. bo nawet biorąc pod uwagę tą całą magię, która zagrażała camelotowi przy różnych okazjach, to zawsze po drugiej stronie stoi merlin, który swoją magią camelot

[pellamerethiel]

czuję się jak narkoman na głodzie... ale nie jest źle, jestem tak zdesperowana, że udało mi się wpaść na pomysł xD
Ha, właśnie o to chodziło! XDDD

I niestety racja, że Artur, jak już się stykał z magią, to z tą złą, z którą należało walczyć - zatruta woda, urok, urok 2, magiczne bestie itp. - dobrego używania magii praktycznie nie widział, mimo że przecież tyle razy Merlin uratował mu już dzięki temu tyłek... XD

I czy zgadzasz się ze mną, że Morgause raczej nie dałaby długo pożyć Arturowi? XD *myśli o tym od kilku dni*

[soriso]

tak mi się wydaje :) bo nie ma szans, że go kiedykolwiek wypuści - to byłoby jak samobójstwo, nawet jeśli artur w pojedynkę nie jest w stanie wiele zdziałać wobec dwóch potężnych (trzech? zależy czy wliczymy merlina...) magów. z drugiej strony trzymanie go w tych lochach zbyt długo a) nie ma sensu b) jest również trochę niebezpieczne, bo przecież jest merlin, którego z arturem wiele łączy i kto wie czy kiedyś mu nie przyjdzie do głowy, żeby go jednak uwolnić. także myślę, że raczej szybko by go załatwiła, i na dodatek merlin by się o tym dowiedział dopiero po fakcie...

[pellamerethiel]

Noo, ja myślałam też o tym, że taki żywy Artur mógłby stać się symbolem dla wszystkich, którzy pragnęliby uwolnienia Camelotu i upewnili się/przekonali przez ten zamach, że magia jest zła. XD Jakby już uwolnili takiego prawowitego następcę Camelotu, to Morgana i Morgause nigdy nie miałyby spokoju, więc... ;)
Merlin schodzi pewnego dnia do lochu, a tam ups, pusto. XD