Originally published at
Koreolan. You can comment here or
there.
Վերջերս մի բավականին օգտակար կայք գտա
annals.xlegio.ru: Ահագին նյութ կա պատմության վերաբերյալ, այդ թվում Հայկական լեռնաշխարհի, Հայաստանի, հայ ժողովրդի պատմության: Ձեռքի հետ սկսեցի կարդալ Դյակոնովի
“Հայ ժողովրդի նախապատմություն” գիրքը: Ասեմ, որ հին, բարի ժամանակներում, երբ որոշ հայ
(
Read more... )
Что касается связи - язык элементарно распознается, если применять для оного сюни-арцахский диалект. Но его не применяют, потому что придерживаются ошибочной версии о происхождении армянского (якобы не от сюни-арцахского). Так что, воз и ныне там.
айсканы.
и тебе не кашлять, всех благ.
Reply
Reply
я как-то не учел этот момент
Reply
Reply
Да уважаемый Зидан как-то мне уже говорил, что ты читаешь урартские тексты на сюни-арцахском диалекте :)
Reply
Reply
Reply
Reply
Ուրարտերենը սկզբից փորձել են կարդալ ասորերեն, քանի որ նույն նշաններն էին, հետո հայերեն, քանի որ Հայաստանի տարածքում էին գտել: Երկու դեպքում էլ անհաջող: Տառերը և նշանները, դրանք լեզու չեն, այլ լեզվի արտահայտման միջոցներ և որևէ կերպ չեն ազդում ոչ լեզուների համեմատության, ոչ ազգակից լեզուների որոշման, ոչ փոխառությունների ուղղության որոշման վրա: Հայատառ գրած թուրքերենը, նույնիսկ, եթե չիմանանք, որ թուրքերեն է, ոչ մի կերպ հնդեվրոպական լեզու չի դառնա: Վրացատառ հայերեն արձանագրություններն էլ ոչ մի կերպ վրացերեն չեն դառնա ու հայերենը վրացերենին ազգակից չեն դարձնի:
Reply
Հայերեն կարդալ «անհաջող» փորձած գիտնականիստների անուններ կտա՞ս` հիշատակելով նաև, թե որ մի տիտղոսակիր «անառարկելի հեղինակության» շկոլայից են: Ու գրակա՞ն հայերենով էին փորձում անհաջող կարդալ, թե՞ նախնադարյան ենթադրելի սլենգով:
Մի հատ փորձ կատարի, որը շատ բանի պատասխան կտա: Վերցրու մի քանի ղարաբաղցու ծավալուն ֆորումային երկխոսություն` հիմնականում իրանց բարբառով, որ գրվել ա տրանսլիտով: Դրա պրինտ արածը դայաղ արա բրիտանացի կամ ամերիկացի հայագետի ու խնդրի գլուխ հանել: Արդյունքը կլինի քո մերձգիտական պնդումների համոզիչ հերքում, վստահ եղիր:)))
Reply
Reply
Reply
Reply
Նշվածդ մեջմերման մեջ լեզվի մասին ոչինչ չկա: Դառավ աջաբսանդալ` կենսաբանորեն նույնն են, բայց նույն լեզվի կրողը չեն: Ստացվավ իշուն ուտելու, բայց պոչից խռովելու տարբերակ: Այ դրա անհրաժեշտությունը չեմ հասկանում:
Ստացվում է եսիմ ինչ: Սկզբում կար հայկական քաղաքակրթություն, հետո այն կորավ, եկան ինչ որ «ուրարտներ», որոնք կենսաբանորեն հայ էին, բայց մայրենի լեզուն հայերեն չէր, «ուրարտերեն» էր, հետո հանկարծ մի վայրկյանում անհետացան, ու նույն վայրկյանին մասսայաբար հայտնվեցին հայախոս հայերը....
Եթե էդ հակասական շիլան քեզ հաճելի ա ու «հույժ գիտական», ապա ճաշակին ընկեր չկա....
Reply
Reply
Reply
Leave a comment