Oct 03, 2010 23:00
Развешваю бялізну, мармычучы пад нос матыўчык “Come on, baby, light my fire”. Дзіцёнак побач круціцца - чакае, пакуль вада ў ванну набяжыць. Праз пэўны час бачу - сядзіць у вадзе, гуляецца з караблікамі і напявае. Прыслухоўваюся - сьпявает так: “Плыла-плыла-плыла дошка… Плыла-плыла-плыла дошка…” А матыўчык такі знаёмы-знаёмы…
Напэўна, перапеўка чужых песень - гэта генэтычнае.
*
дачка постмадэрніста,
каб не забыць