Не столькі ва ўздымах маіх рабрыстых грудзей
(Not Heaving from My Ribb’d Breast Only)Не столькі ва ўздымах маіх рабрыстых грудзей ( Read more... )

Тут даўным-даўно не было перакладаў)

Пахкі травастой маіх грудзей (Scented Herbage of My Breast)Пахкі травастой маіх грудзей ( Read more... )

( крышку лытдыбру )

Многія ведаюць Тэнэсі Ўільямса як выдатнага драматурга, я, аднойчы прачытаўшы зборнік яго перакладзеных апавяданняў, што пабачыў свет напачатку 90-х, люблю яго як празаіка, але ён яшчэ і паэт. Верш, змешчаны ніжэй ужо не аднойчы сустракала ў суполцы greatpoets. А сёння вырашыла перакласці.

Жыццёвая гісторыяПасля таго, як вы ўпершыню леглі ў ложак ( Read more... )

( Read more... )

Падабаецца мне яна...

Таксі

Калі пакідаю цябе,
Губляе сусьвет
Апошні свой гук.
Я імя тваё ў колкія зоры крычу,
Гукаю самотна ў ветру хрыбтах.
А вуліцы мчаць,
Адна за адной
Растуць паміж намі
І ліхтарамі засьцяць мне вочы,
Каб болей ня бачыла твару твайго.
Чаму мне трэба сыходзіць
і сэрца ўспорваць аб вострыя лёзы начы?

( Арыгінал )

( Read more... )

У адукацыйных мэтах падпісалася на рассылку Амэрыканскай асацыяцыі паэтаў. Цяпер цэлы красавік у рамках акцыі "Ні дня бязь верша" мне прыходзіць па аднаму твору сучаснага амерыканскага паэта. Ад няма чаго рабіць (дакладней ад нежаданьня рабіць тое, што павінна), пераклала адзін зь іх, сёньняшні ( Read more... )

Дзесяць год

Калі ты прышла, то была віном чырвоным і мёдам.
Смакам салодкім сваім мне язык апякала.
Цяпер ты - як ранішні хлеб,
Лагодны і гладкі.
Я больш не спрабую цябе, твой ведаю прысмак.
Ды ўсё ж пачуваюся сытай.

( A Decade )

Вось так паэтычныя сьняданкі паціху ператвараюцца ў паэтычныя суботнікі...


( Read more... )