Bologna
Хадзіць па Балоньі давялося ў балоневым жа плашчы, бо навальніца пакінула пасля сябе дробны, але несупынны дожджык.
Да таго ж у прыцемках, бо, пакуль пакармілі ўсіх чарапашак на вёсцы, да горада дабраліся толькі ўвечары.
"Балонья - гэта горад арак", - такімі словамі пачаў нашу экскурсію дон Арналда, якому мы былі абавязаны запрашэннем. А ягоныя сябры, дон Чэзарыа і дон Ларэнца ківалі ў знак згоды.
Мы ацанілі выгоды такой архітэктуры, бо ў час дажджу можна абыйсціся без парасона.
Праўда, гэта толькі ў старой частцы горада.
"Рабілі гэтыя аркі зусім не для таго, каб абараніць пешаходаў ад дажджу, - тлумачыў далей дон Ларэнца, - а таму, што зямля ў горадзе была вельмі дарагая, і, каб не плаціць за яе, будавалі жытло "у паветры", зн. над аркамі".
"Сярод калон і слупоў сустракаюцца і рунічныя сімвалы", - падумала я :)
Вясна! Цвітуць не толькі сады, палі, але і брукаванка ў старым, як свет, горадзе.
І землякоў нашых тут пабывала нямала.
Знакамітыя пахілённыя вежы - апазнавальны знак Балоньі. Дастаюць да неба.
Горад хоць і стары, але модны. Што носяць рыцары ў гэтым сезоне?
А дамы? Пагалоўна ў капелюшах.
Не ўтрымалася, каб не адзначыць на фоне ўсёй гэтай навамоднай прыгажосці свой прыўкрасны пазычаны балоневы плашчык, якому гадоў немаведама колькі, і памер, што з заплечнікам можна ўлезці. А можа, і з двума :) .
А каму чаравікі?
"Колькі-колькі? Гм.."
Нацёгаўшыся па вуліцах, заселі ў кавярні з рознымі гатункамі марозіва і кавай.
,
А кава ў Італіі - гэта, скажу я шчыра, напой Багоў!