Мне не хочацца думаць, што калі-небудзь я перастану любіць дарогі, вандроўкі ў другія гарады наперавес з валізкай, кампютерам і фотаапаратам. Няўжо настане той час, калі змены краявідаў за вакном цягніка/аўтобуса не будуць прыцягваць мяне больш, чым чатыры сцяны ўласнага пакою. Няважна, колькі кіламетраў прыйдзецца пераадолець, маленькая мэта, ці ( Read more... )

Еду, сёння ў 20.40, хочацца забраць увесь пакой :)
Чамаданы запакаваны, і ўжо цікава, што там будзе далей.
Спадзяюся, што буду мець доступ да нэту, і напішу, як там, на месцы.
З Богам!