Հունվարի 28, ՀՀ ԶՈւ 20-ամյակը: Կարևորը բանակում ԿԱՅՈՒՆ հիմքեր ունենանք, մնացած խնդիրները ժամանակի հետ լուծվող են: Մենք երազող ազգ ենք, դա ես իմ մաշկի վրա եմ զգում...Ու մեր երազանքներից մեկը կատարվել է, հիմա իսկական բանակ ունենք, իսկական տեխնիկա, կոփված զինվորներ: Չնայած կռիվը չի վերջացել, բայց ամեն օր բոլորս էլ հանգիստ քնում ենք, իսկ մեր տղերքը ( Read more... )

Ախր ես ինչպե ՞ս վեր կենամ գնամ,
Ախր ես ինչպե ՞ս ուրիշ տեղ մնամ,
Ախր ես ինչպե ՞ս ապրեմ առանց ինձ...


( Read more... )

Երևանում տրանսպորտի աշխատանքն են կարգավորում: Մարզերից եկող կանգառները տարբեր կետերում էին, հիմա բոլորը միասին կենտրոնացրել են մի տեղում: Ընդհանուր առմամբ, փոխվել են Երևան-Էջմիածին, Երևան-Աշտարակ և տարածաշրջանի գյուղերի, Շիրակի, Լոռու մարզ ուղևորվող տրանսպորտի  կանգառները: Շատ դրական քայլ, սակայն մի բան հաշվի չի առնվել. հիմա քաղաքային տրանսպորտից ( Read more... )

http://hayrenapashthk.livejournal.com/8401.html 

 Արցախ գնալը եղել է երազանքներիցս մեկը… Բայց, արի ու տես, որ երազանքներն էլ են կատարվում...Անսպասելի էր, մինչև վերջին վայրկյանը չէի հավատում, մտածում էի՝ մինչև հետ չգամ, չեմ հավատա, որ եղել եմ Արցախում: Պատմական Հայաստանի մաս կազմող Արցախն իմ երազներում տարբեր էր տեսածիցս: Ես այն պատկերացնում էի քարքարոտ, անմարդաբնակ...Սակայն հենց մուտքից իմ ( Read more... )

 Չգիտեմ՝ հայկակա՞ն, թե՞ մարդկային հիվանդություն է. ինչ՞ է նշանակում փողոցը զուգարան սարքել: Ծնողը երեխայի զուգարանը փողոց է տեղափախել: Հետո էլ ասում ենք՝ ինչի են անցումների տակ ջրափոսեր, որոնք հազիվ թե ջրափոսեր լինեն…

Էս երկու օրը իրիկունները ընկերուհուս հետ դրսում քայլում ենք. ջահելները խանութից արևածաղիկ են առնում ու չրթելով ման են գալիս: Էդ էլ ( Read more... )

 Էսօր անցնում եմ Աշտարակի կամրջով, ամեն ինչ սովորական է, բացի երկնքից..ծուխ: Քարանձավի միջից մի ծառ է աճել, արմատները քարանձավում են, ինքն էլ կախվել է Քասախի ալիքնեիրն: Ու հիմա էս ծառը վառվում է,
''Փառք Աստծո, մարդկանց գույքը չվնասվեց, անտեր ծառա, ջանդամ'',-մեջբերում եմ անցորդի խոսքերից...
Իսկ էս անողները ուղղակի խոտ էին վառում...

( Read more... )

 Մտնում եմ գյուղապետարան` նստած կարտ են խաղում: Գյուղապետի տեղակալին կտրում եմ խաղից: Երևի բլոտ էին խաղում... Նրա  հետ խոսում եմ հուշարձանների պահպանության խնդրով: Ինքը նստում է, ես կանգնած եմ մնում մինչև վերջ: Ընթացքում տվածս հարցերին գոռգոռալով է պատասխանում, վերջում իմանում է, որ ես էլ եմ նույն գյուղից, հարցնում է` ում աղջիկն ես: Ասում եմ, արդեն ( Read more... )

Յուրիի մոր մազերը ճերմակեցին, կինը մենակ մեծացրեց երկու զավակներին, սակայն նրանք չեն համարում, որ իրենց հարազատն այլևս չկա. "Նա կա, քանի դեռ նրան հիշում ենք"...
Յուրան դեռ մանկուց զենքեր էր պատրաստում, անգամ իր համար մետաղի ջարդոններով հեծանիվ էր պատրաստել, որը տվեց բակում խաղացող տղաներին, որպեսզի չտանջեն խեղճ փողոցային շանը: Բայց ռազմի դաշտում ( Read more... )