Помыслилось... चिन्तितं किञ्चित्
Я очень доволен, что индийской философии меня обучали в основном филологи-санскритисты, а не философы. Это обстоятельство предотвратило всегдашнюю опасность начать вольно философствовать, т. е. фантазировать, ещё не поняв толком самого текста. Не говоря уже о некотором хотя бы знании религиозно-философского гипертекста в санскритском оригинале.
मम भारतीयान्वीक्षिक्यध्यापितत्वाद् भूयिष्ठं संस्कृतभाषाविद्भिर्न तु प्रतीच्यान्वीक्षिकीवादिभिरेव परितुष्टोऽहम् अतितराम् । तेन किंचिन्नित्यभयं निहतं भारतीयदर्शनविषयेषु परिकल्पितुं भाषान्तरीकर्तुं च तद्यन्नास्ति वस्तुतः शास्त्रेष्वेव । यतो वै शास्त्रानुवादपुरस्सरस् तेषां शास्त्राणां सम्यगवगम एव न त्वनपेक्षया परिकल्पना असति सम्यक्परिगम इति मन्तव्यम् । नैव भारतीयदर्शनविद्या संस्कृतव्याकरणज्ञानेन सर्वेषां दर्शनानाम् अवगमेन च विना ॥ संस्कृतेन केवलं हि शास्त्राण्यधीतव्यानि इति सुनिश्चितम् ॥
(На верхней картинке: один из моих экспромт-"конспектов" после какого-то особо мозгозубодробительного семинара по Ньяе с проф. Карин Прайзенданц, лет 14 назад)