Կաննում շատ լավ էր
Փառատոնային պալատի զուգարաններում դինամիկներից հայտնի սաունդտրեկեր էին հնչում. մի կողմից վեհ էր, մյուս կողմից մի տեսակ անհարմար էիր զգում՝ Նինո Ռոտտան կամ Հանս Ցիմմերը հո դրա համա՞ր չէին գրել իրենց անմահ գործերը:
Մեկ էլ ասեմ, որ Ոսկե արմավենին շահած՝ Միքայել Հանեկեի "Սերը" իրոք ցնցող գործ էր: Ինչպես նաև շատ լավն էին Բրեդ Պիտով Killing them Softly-ն, Ջեֆ Նիքոլսի "Մադը", Ուես Անդերսոնի Moonrise Kingdom-ը ու Լեոս Կարաքսի Holy Motors-ը (մոզգացբխիչ էր): Ու տենց:
Մեկ էլ ասեմ, որ Ոսկե արմավենին շահած՝ Միքայել Հանեկեի "Սերը" իրոք ցնցող գործ էր: Ինչպես նաև շատ լավն էին Բրեդ Պիտով Killing them Softly-ն, Ջեֆ Նիքոլսի "Մադը", Ուես Անդերսոնի Moonrise Kingdom-ը ու Լեոս Կարաքսի Holy Motors-ը (մոզգացբխիչ էր): Ու տենց: