Ինքնասպանության մասինՄի անգամ, դեռ ուսանող ժամանակ, Մհերը (եղբայրս, ով ինձնից մի երեք անգամ ավելի շատ գրքեր է կարդացել), ինձ մի հարց ուղղեց՝ «Գիտե՞ս, թե որոնք երկու աններելի մեղքերը»: Չգիտեի: Ասաց՝ «Մեկը՝ ինքնասպանությունը, մյուսը՝ Աստծուն հայհոյելը»... Դա երեւի մի 20 տարի առաջ էր, պետք էր ապրել դեռ մի էդքան՝ խորապես զգալու ու հասկանալու համար, թե ( Read more... )

Հավատի ու կրոնի մասինՀասկացա, որ ես քրիստոնեա չեմ: Դա տեղի ունեցավ էն բանից հետո, երբ համոզվեցի, որ հավատավոր, հավատացող, աստվածասեր եմ: Զարմանալի ոչինչ չկա. անկախ նրանից, թե ինչ անուն ենք տալիս Աստծուն, Աստված մեկն է, ընդամենը մեն-միակը: Ու գուցե էդ Աստված ընդամենը իմ ու քո հոգին է, բայց միեւնույնն է, նա մեկն է ու միակը: Հետեւաբար, չկա ճշմարիտ ( Read more... )