Հազար տարի առաջ, երբ պապայի հերթական տարեդարձին նվիրեցի Սահյանի «Ինձ բացակա չդնեք» ժողովածուն, չէի էլ մտածում, որ դրանից ընդամենը մի քանի տարի անց պապայի տապանաքարին հենց էդ 3 բառն է գրվելու...

Չէի մտածում, որ սահյանաընկալումս իր ժամանակագրային հաշվանքի հիմնակետը կունենա՝ 2013-ի օգոստոսի 10-ից առաջ ու հետո... Որ նույն բառերը այլ իմաստ ու շունչ են ( Read more... )

Среди любовью слывшего
сплетенья рук и бед
ты от меня не слышала,
любима или нет.
Не спрашивай об истине.
Пусть буду я в долгу -
я не могу быть искренним,
и лгать я не могу...

Click to view

Но не гляди тоскующе ( Read more... )

"...С язвою бессмертной совести
Как справляетесь, бедняк?..."

Click to view

Ցվետաևայի է՛ս գործի ի՛մ ընթերցումը դեռ չեմ գտել... Չկա՛ ու վերջ...
Ասում են՝ Ֆրենյդլիխի կատարումը դասական է: Չգիտեմ, գուցե, բայց ի՛մը չէ: Էս կատարման մեջ ո՛չ խանդ եմ տեսնում, ոչ ցավ, ոչ սեր, ոչ էլ՝ լքվածություն... Ո՛չ մի բան...
Ու ամեն դեպքում...

"...С пошлиной бессмертной пошлости
Как ( Read more... )

Я все плачу - я все плачу -
плачу за каждый шаг.
Но вдруг - бывает!- я хочу
пожить денек за так.
И жизнь навстречу мне идет,
подарки дарит мне,
но исподволь подводит счет,
чтоб через месяц, через год
спросить с меня вдвойне...

М.Алигер

... հունվարի 28-ը իմ սիրելի պոետի ծննդյան օրն էր....
Ու մտքերս սավառնում էին ուր ասես... բայց ոչ տերյանահամ էին, ոչ էլ՝ տերյանահոտ...
Ինչ-որ բան է փոխվել... Չգիտեմ էլ ինչ:
Ու սա եմ հիշում

Անդարձություն
Մենք բաժանված ենք։ Օրերի փոշին 
Դեռ չի աղոտել քո դեմքը գունատ.
Բայց ես օտար եմ արդեն այն հուշին, 
Ուր վեհ էր երազն ու բախտը ժլատ։
Սառն աչքերով եմ նայում ես ( Read more... )

«...Ինձ թվում է, թե ես մեռնում եմ: Ուզում եմ, որ երբ կմեռնեմ, եւ շուրջս մահվան լռությունը կտիրի, գերեզմանիս վրա հանկարծ, բայց աննկատելի, երաժշտություն հնչի, որ ճերմակ շորերով մի աղջիկ բերկրալից խաղաղ տրտմությամբ լի, մի եղանակ նվագի անիրականալիի, հեռավորի, առհավետ հեռավորի մասին: Որ շուրջս ծաղկեն փաղքուշ, պայծառ անմոռուկներ, ինչպես լուսավոր ( Read more... )

sate88-ը տրամադրեց...

Я - есмь. Ты - будешь. Между нами - бездна.
Я пью. Ты жаждешь. Сговориться - тщетно.
Нас десять лет, нас сто тысячелетий
Разъединяют.- Бог мостов не строит.

Будь!- это заповедь моя. Дай - мимо
Пройти, дыханьем не нарушив роста.
Я - есмь. Ты будешь. Через десять весен
Ты скажешь: - есмь!- а я скажу: - когда-то...

М.Цветаева

Բանաստեղծության, պոեզիայի մոգությունը, թերեւս, նրանում է, որ ամեն նոր իրավիճակում ու ամեն հերթական տրամադրությամբ նորովի, բայց ակտուալ լինի... Լինի քոնը... Միայն ու միայն..
Չգիտեի, որ էս բանաստեղծությունը 2008-ի մարտից հետո այլ կերպ կընկալեմ...

Ինչե՛ր կային քո խանդավառ սրտում…
Տիեզերական երազներ կային,
Կար ամպրոպային հրավառություն,
Երաժշտություն կար ( Read more... )

Սիրում եմ մեր պոեզիան...
Ինձ ու հոգեվիճակս եմ սիրում պոեզիայում, իմ զգացածն ու տառապածը, ներածն ու չներածը, բանաստեղծի «գտած. բառերը՝ անպատկերացնելի...
Մի անգամ հարցրեցին՝ տղայիդ անունն ինչո՞ւ ես Արսեն դրել, ասացի՝ արսենագույն են աչքերը: Հիշում եմ՝ հարց տվողը ծիծաղեց, թե՝ արսենագույնս ո՞րն է, անունը գույն չունի... Իսկ Սեւակն ասում էր «...Եվ դու ինչո՞ ( Read more... )

Երանի մի քիչ պոետ լինեի...
Կարողանայի «գտնել» բառը ու կրակել...

Ինձնից այնքան ես բացակա եղել,
Որ, ներիր, արդեն պետք չէ քո սերը…
Ու ես քեզ այնքան, անքան եմ հիշել,
Որ մոռացել եմ ներկայությունդ…
Ես ստեղծել եմ մի դեմք,
Մի ժպիտ,
Մի լուռ հայացք,
Որ նմանությունն ու օրինակն են
Ինչ-որ մի դեմքի ,
Ինչ-որ ժպիտի,
Ինչ-որ հայացքի:
Ես քեզ, սիրելիս, փոխել եմ ահա
Ինձ բաժին ընկած ( Read more... )