-Վա՜յ. բալես..
Շունչս պահում եմ, որ հանկարծ օդի մի թեթեւ տատանումն էլ չխանգարի... Էս ի՞նչ էր... ես դեռ երկար պիտի ընկալեմ, մարսեմ ու վերջապես հավատամ...
Իմ պստոն ու արդեն ինքնուրույն... Չէ, քայլ չգցեց, էդ քայլ գցել չէր... Կանգնեց ու քայլեց...
Մի քանի ժամ առաջ:
Շունչս պահել էի... տեսնես հիմա բաց թողե՞լ եմ...
Բացարձակ երջանկության ու բացարձակ անզորության ( Read more... )

Ես գիտեի...
Գիտեի, որ վերեւում Աստված լավ խորհրդական ունի /գոնե իմ գծով/:
ԱՆՁՐԵՎ....
Ինչքա՜ն էի սպասում....
Արի, արի, արի...........
Կաթիլ-կաթիլ չէ՝ դույլերով թափվի, մենակ թե մարի էս կրակը...

Հ.Գ.
Անձրեւ ջան, գարնան պես համը չհանես... Ամեն ինչ չափի մեջ է լավ: Շոգը քեզ օրինակ: 

Հիմա իմ տոնածառի լույսերը վառվում են, բայց սովորական չէ՝ համարյա իմ ուզածի պես... Էն որ նայում ես ու քիչ-քիչ սկսում ես հավատալ հրաշքներին... Ես մի քիչ ավելի շատ եմ ուզում, բայց սա էլ է բավարար: Երբ ամուսինս տանն է լինում, ստիպված եմ սենյակը լուսավորել, իսկ հիմա մթության մեջ տոնածառիս լույսերն են միայն... Մի քիչ էլ ձյուն լիներ, ու համարյա կարելի ( Read more... )

Տոնածառս դրեցի... Ընդ որում՝ մենակ:
Ամբողջ կյանքս տոնածառ դնելուց իմ ֆունկցիան լիքը խոսալն ու բան չանելն է եղել /կամ էլ՝ տեղը տեղին խանգարելը գործ անողներին/, իսկ էսօր...
Ու հերիք չի՝ ստիպված էի դնել, դեռ մի բան էլ ամուսինս տուն եկավ ու սկսվեց. «էսօր ընդամենը դեկտեմբերի 23-ն է, էսօր ի՞նչ տոնածառ  դնելու օր է»... Իրեն մնա՝ տոնածառ կդնենք 31-ի գիշերն ( Read more... )