Апошнія два дні (ладна, паўтары) стала зноў пешаходам. І адразу ацаніла камфорт сваёй (ці бацькоўскай) машыны. Ці гэта мне так шанцуе, ці ў грамадскім транспарце, сапраўды, едуць адны п'янчугі, каторых так і цягне са мной пагаварыць. Учора нейкі шафёр дыхаў на мяне перагарам і распавядаў мне, які ў мяне харошы муж і цёплыя рукі. Сёння трошку больш
(
Read more... )