«Վերջին սամուրայը» ֆիլմը երևի դիտել եք։ Ստորև ֆիլմի եզրափակիչ ճակատամարտն է. նիզակներով ու կատանաներով զինված «հին տղերքը» ինքնասպան հեծյալ գրոհի են նետվում ընդդեմ թնդանոթների ու գնդացիների՝ շատ լավ իմանալով, որ շանս չունեն։

Ընդհանրապես, կյանքում (ու առավել հաճախ ռազմի դաշտում) լինում են պահեր, երբ մարդ պիտի ինքնապահպանման բնազդը խեղդի և արևմտյան ( Read more... )

Երկու օր առաջ Ֆեյսբուքում գրել էի, որ աղետի գոտուց ճապոնացիների կարելի է ընդունել ու վերաբնակեցնել ազատագրված տարածքում։ Կատակ էր։

Այսօր մի լրատվակայքից խնդրեցին մեկնաբանել այդ հարցով։ Մտածեցի, փորձեցի ձևակերպել կարծիքս. համարում եմ, որ կարելի է ճապոնացի երեխաներին ու երիտասարդներին օթևան տալ, ինչպես, օրինակ՝ երկրաշարժից հետո մեր երեխաներին տարան ( Read more... )

Ինչպես արդեն գրել էի, վերջերս տասնյակից ավելի կինոնկարներ դիտեցի։ Ամենահետաքրքիրների մասին կսկսեմ պատմել...

* * *

Ճապոնացի Տակեշի Կիտանոն շատ բազմաժանր ռեժիսյոր է։ Նկարահանում է ինչ ասես. գանգստերական կինոներից և մարտաֆիլմերից սկսած՝ լուրջ դրամատիկ գործերով վերջացրած։ Եթե իր կինոներից ընդհանրապես չեք դիտել, խորհուրդ եմ տալիս. «Տիկնիկներ» (Dolls), « ( Read more... )