NCIS Leroy Jetro Gibbs/Donald "Ducky" Mallard prompt 35# Hongerig.
Titel: Hongerig
Fandom: NCIS
Personage(s): Leroy Jethro Gibbs / Donald “Ducky” Mallard
Prompt: #35 Hongerig
Aantal Woorden: 1577 woorden
Rating: 18+
Waarschuwing: sex
Spoilers: Hiatus 1 en 2
Samenvatting: Hij is thuis!.
Schrijvers aantekening: Heb het voor mijn tweede fic anders aangepakt, en eerst in het Engels geschreven en daarna naar het Nederlands vertaald.
“Ja?” Mevrouw Mallard keek door de kier in de deuropening.
“Hoi, Mrs. Mallard.”
“Wie ben jij?”
“U kent me.”
“Je bent een zwerver!” riep Mevrouw Mallard. “Ga weg! Je krijgt geen geld van mij, jongeman!”
“Mevrouw Mallard…” De man grinnikte. “Ik ben geen zwerver.” Hoewel hij wist dat hij er wel zo uitzag. Na al die maanden in Mexico te hebben gespendeerd had hij zichzelf verwaarloosd. Hij vond het niet nodig om zijn haar te laten knippen, of zijn baard af te scheren. Hij waste zichzelf in de zee. “Ik ben Jethro.”
“Jij bent niet onze Jethro! Ga weg!”
“Kunt u Ducky niet halen?”
“Ik heb een mes in mijn b-h.” dreigde ze. “En ik ben niet bang om het te gebruiken!”
“Mevrouw Mallard, alstublieft…” smeekte Jethro.
Mevrouw Mallard greep naar haar mes, en Tyson, een van haar Corgis, had zijn plaats ingenomen naast haar bij de deur, en hij liet zijn tanden zien. “Ga weg!”
“Mevrouw Mallard, ik ben het, Jethro. Weet u nog, we gingen met Ducky uit eten in dat mooie restaurant met het uitzicht over State park een tijdje geleden.”
“Nee, dat weet ik niet!”
“Natuurlijk…” zuchtte Jethro. “Alstublieft, haal Ducky?”
Mevrouw Mallard sprong naar voren en omdat Jethro het niet had voorzien om weg te springen werd hij bijna door het mes geraakt. “Ga weg!”
“Moeder, wat is er aan de hand?” Ducky’s stem galmde door de hal. “Stil!” beet hij naar de honden toe, die zich hadden verzameld in de hal.
“Er is niks, Donald, alleen maar een zwerver die probeert geld van ons af te troggelen, maar hij krijgt niks.”
“Duck, een klein beetje hulp?”
“Jethro?” Ducky verscheen in de deuropening. “Oh mijn God, Jethro!” riep Ducky uit. “Jij ziet er slecht uit!”
“Zo voel ik me niet.”
“Dat is Jethro niet, Donald.” Siste Mevrouw Mallard. “Dat is een zwerver.”
“Moeder!” Ducky waarschuwde zijn moeder. “Ga naar binnen.” Ducky trok zijn moeder naar binnen en gebaarde naar Jethro dat hij ook binnen moest komen. “Ik had niet verwacht je weer zo snel te zien, Jethro lief.”
“Ik heb je gemist.” Jethro boog een beetje naar voren om Ducky te kussen, maar Ducky ontweek hem. “Wat?”
“Je kon jezelf wel een beetje oplappen voordat je hierheen kwam.”
“Ik wilde dat niet. Ik ben net aangekomen met het vliegtuig en ik wilde je zien.”
“Hmm…” Ducky kon dat wel waarderen, maar Jethro zag er echt uit al seen zwerver. “Nu naar boven.” Zei hij streng.
“Maar…”
“Nu!” Ducky duwde Jethro richting de trap en deed de voordeur dicht. “Ga naar de badkamer, ik ben zo bij je.”
“Maar…”
“Jethro, alsjeblieft.”
“Okay.” Mopperde Jethro en liep naar boven.
“En haal de tuin stoel uit mijn kamer en zet die neer in de badkamer!” Ducky riep zijn grote liefde na terwijl hij in de keuken zijn kappers spullen haalde. Hij ging Jethro eerst even opknappen, ook al wilde hij dat niet. Wilde Jethro dat niet, ging Ducky het toch doen. Hij hield heel erg veel van zijn lief, maar er was maar zoveel viezigheid waar Ducky tegen kon en Jethro had die grens al 1000 keer gepasseerd. Hij zou Jethro ook bevelen om een douche te nemen, zodat hij niet alleen de schade kon op nemen die Jethro zijn lichaam had aangedaan door slecht te eten, maar hij kon ook zijn liefde vergezellen onder de douche. Ducky moest toegeven dat hij Jethro de afgelopen maanden heel erg gemist had, en dat hij vaak droomde over hem, van die levendige die ervoor zorgden dat Ducky de volgende morgen zijn bed moest gaan verschonen. Ducky had zijn gezelschap gemist, zijn aanraking, maar voornamelijk zijn gezelschap, en Ducky was niet eens zeker of hij zijn hormonen in toom kon houden als hij zijn liefde naakt en klaar voor hem zou zien staan.
“Ik ga je haar knippen.” Vertelde Ducky toen hij zijn Jethro in de badkamer vergezelde.
“Maar…”
“Het ziet er niet uit. Lang grijs haar staat je echt niet.” Merkte Ducky op. Hij had Jethro gezien in zijn hippie tijd, laat in de tachtiger jaren, ruim een decennium geleden. Toen had Jethro lang zwart haar, die hij netjes kamde. Dit haar was absoluut nooit gekamd geweest. “Je bent een Marinier.”
“Geweest.”
“Eens een Marinier, altijd een Marinier. Dat heb je zelf gezegd.”
“Ik haat het als je mijn eigen woorden tegen me gebruikt.” Mompelde Jethro.
Ducky glimlachte en maakte een start om Jethro’s haar te knippen. “Hoe was het in Mexico?”
“Zon, zand… Mike… bier…”
“Geen biefstuk?”
“Ja, ook biefstuk.” Jethro grinnikte. “Wat heb jij gedaan in de afgelopen 3 maanden?”
“Ik heb geprobeerd om met Anthony te werken, lief.” Zuchtte Ducky. “Maar ik ben al 6 weken thuis.”
“Wat is er mis met DiNozzo?”
“Hij is jou niet.”
“Aw, Duck.”
“Abigail ging staken.”
“Oh ja?”
“Ja.”
“Dat is typisch iets voor Abby.” Jethro grinnikte.
“Vaak riep Anthony dat hij je zou dwingen om weer te komen werken als je weer terug zou zijn.”
“Dat hoeft niet.” Antwoordde Jethro. “Au!” hij greep naar zijn haar, maar Ducky sloeg zachtjes op zijn hand. “Voorzichtig!”
“Meen je dat?”
“Natuurlijk.” Zei Jethro. “Ik kan niet thuis zitten en niks doen, naast het werken aan mijn boot en bij jou zijn. Toen ik in Mexico was, dacht ik dat ik gek werd van het niks doen, dus ging ik vrijwillig een paar huizen oplappen.”
“Dat is goed om te horen, lief.” Ducky lachte. “Meneer Palmer heeft al gevraagd wanneer ik terug kom want de nieuwe laboratorium techneut zit hem vaak in de nek te hijgen.”
“Nieuwe lab techneut?”
“Als Abigail staakt, doet ze het goed.” Legde Ducky uit. “Jennifer heeft haar in de ziektewet gezet, en Abigail feest bijna elke avond.”
“Dat is niet goed.”
”Nee.”
Ze waren beiden in hun eigen gedachten verzonken en bleven stil. Dit gaf Ducky de kans om Jethro’s haar goed te knippen en greep zelfs naar de tondeuse. Voor een moment dacht hij na om de tondeuse ook te gebruiken om Jethro’s baard af te scheren, maar besloot dat het veiliger was voor Jethro, en waarschijnlijk ook voor hemzelf, als hij de schaar zou gaan gebruiken. “Jij gaat een douche nemen wanneer ik klaar met je ben.” Zei Ducky.
“En kom jij dan ook, Duck?” Jethro keek naar hem op, hij had sterretjes in zijn ogen en ze waren hem aan het uitdagen.
“Iemand moet je rug wassen.” Zei Ducky gemakkelijk.
“Pestkop.” Jethro grinnikte en deed een poging om Ducky’s broek open te maken.
“Hou je handen bij je als je niet wil dat ik per ongeluk in je snijd.” Zei Ducky lachend. “Ik meen het.”
“Ik weet dat je niks hebt tegen een eendags baard.”
“Dit is geen eendags baard.”
“Ja maar…”
“Hou je kop.” Ducky glimlachte verlegen. “Maak dit nou niet beter dan het al is.”
“Ik hou er van hoe je me aanraakt, Duck.” En weer gingen Jethro’s handen richting de broek van Ducky en hij begon de rits naar beneden te trekken.
Ducky slikte. “Jethro…”
“Wat?” Jethro reageerde onschuldig en glimlachte jongensachtig. “Jij bent een getraind arts, jij moet een bewegende patient aankunnen.”
“De meeste patiënten van mij bewegen niet meer, Jethro.”
“Nou, ik beweeg.” Jethro trok Ducky’s broek omlaag. “Hey, ik heb je die boxershorts gegeven afgelopen jaar met kerst!” reageerde Jethro verrast.
“Jethro…”
“Ha! Ik doe niet eens wat en je wilt me.”
“Ik zweer Jethro, als jij mijn boxer shorts omlaag trekt, dan loop jij rond met een halve baard.” Dreigde Ducky, maar realiseerde dat het al te laat was want Jethro had het al gedaan.
“Te laat.” Grinnikte Jethro. “Kijk nou, hoe mooi!”
“Jethro!”
“Wat?” Jethro daagde hem uit en likte zijn lippen. “Wat kan ik nu doen?”
“Ik zou je moeten vastmaken aan de stoel met handboeien.”
“Jij bent geen agent, jij hebt geen handboeien.” Jethro dacht na voor een moment. “Oh! Echt wel! Die leren!”
“Aargh!” Ducky schudde zijn hoofd en dumpte de schaar snel in de wasbak. Hij stapte uit zijn broek en boxer shorts en trok Jethro naar zijn kamer. Toen hij de deur had dichtgesmeten en op slot had gedaan vanwege zijn moeder, begon hij met het uitkleden van Jethro. Niet dat er veel uit te kleden was, Jethro droeg alleen maar een korte broek en een shirt en geen onderbroek. “Jij deugniet.” Glimlachte Ducky.
“Niet eerlijk. Ik ben helemaal naakt en jij hebt nog je sokken en shirt aan.” Mopperde Jethro en duwde Ducky langzaam op het bed, trok zijn sokken uit toen hij comfortabel lag. Jethro likte zijn weg naar boven over Ducky’s rechter been, en Ducky kon het bloed voelen stromen in zijn lichaam. Ducky wist dat beide mannen niet veel nodig hadden om tot een climax te komen, en Jethro was het alleen maar erger aan het maken.
“Mijn God!” Ducky hapte naar lucht toen Jethro Ducky’s penis in zijn mond had genomen en er op zoog. Ducky’s heupen bewogen richting Jethro, die van de situatie gebruik nam en zijn handen onder Ducky schoof en zijn kont greep. Ducky dacht dat Jethro probeerde om Ducky’s hersenen uit zijn lichaam te zuigen via zijn penis, and het duurde niet lang tot dat hij tot een climax kwam en ze kwamen beide klaar, hoewel Ducky amper Jethro had aangeraakt. Jethro rolde van Ducky af en ze probeerden om weer op adem te komen.
“Douche?” suggereerde Jethro na een tijdje.