Мароз, ды яшчэ які! Вышаўшы нарэшце з залядзенелай каробкі, па калена ўтапіўся ў снег. Вакол нікога. Каму ж яшчэ трэба цягнуцца сюды ў такі час?! Сляды замяло. Пацягнуўся далей, у лес. Старыя вялізныя хвоі ў белых футрах стаялі ціха і велічна. Ці жывыя, ці мёртвыя? Цішыня. Толькі вецер. Замёрз, сцежку патрэбную так і не ведаю. Але ведаю, што знайду
(
Read more... )
Comments 3
Reply
Reply
Reply
Leave a comment