Настрой гаўняны, надвор'е шэратуманнае, жыццё боль. Таму буду баіць вам сёння пра свае эпічныя фэйлы, як кажуць хіпстары. Ну пра такія, што здаецца і дробязь, а калі ўспамінаеш, то і зараз сорамна. Крыху
( Read more... )
Глузд (глузда, глузды) - ум, рассудок, поніманіе. Яшчэ з Даля. Так што дзякуй за камплімент:)) А калі сур'ёзна, то бложык мой якраз і ёсць чырыканне ўсякай фігні, для сябе, можна сказаць. І рэдка ёсць настрой вось за жызьнь так перацерці.
Стыль, Віталя! - жжош напалмам! ))) Здорава, карацей. Што тычыцца Марыі Петэраўны Рэмарк, яе кніг у нас у хаце было багата, і я яшчэ да школы высветліла, што гэта такі ён - не чытала кніг, а проста спытала, чаму Эрых і Марыя, такі Эрых ці Марыя, ну прыкладна так. Пазней у мяне быў мэйла-фімэйлавы фэйл (я не хіпстар) з Тоні Брэкстан. Я думала, гэта мужчына (Энтані), а чула толькі Анбрэйк май харт. Далёкая была ў 14 год ад гул інгліш, таму і паспрачалася з аднакласніцамі. Мяне гнабілі і крычалі: "Гэта баба!" Менавіта так, "баба", ад чаго было толькі больш прыкра.
А пра пункт 3 - нібуду каментаваць, правакатар ты.
Дзякуй, калі і праўда так, чо:))) А вось каб так М і Ж паблытаць - гэта ў мяне часта. Эдзі Агняцвет, напрыклад:) Праўда ў такія сітуацыі больш не трапляў, адкрываў праўду самастойна:)) Ніпоняў, а што эта сразу правакатар?)
Правакатар - бо чытаю твае крэсліны, і ўсплывае ў памяці тое, што павінна было патануць. Купюры і цэнзуру лянота ўключаць, вось і стрымліваю сябе, каб не сапсаваць вобраз! Хоць, як кажа муж сястры, такія гісторыі і робяць вобраз чалавечым )))
У мяне некаторыя студэнты таксама здзіўляюцца, што Рэмарк - ён :) Ты быў не самотны ў гэтым))) А я калісьці на школьным выпускным іспыце па гісторыі "зверскі забіла" Алену Мазанік) Так натхнёна пра яе расказвала, а дырэктар вазьмі ды спытайся пра яе далейшы лёс. Ну я і вось. Бо не памятала пра гэта анічога. І пачула потым, як дырэктар ціхенька так сама ў сябе запытваецца, з кім жа тады яна колькі гадоў таму на сустрэчу хадзіла :))) Паставілі "выдатна", чо) А пра інтэрнат у мяне ў самой мноства такіх вось гісторый, калі асабліва няма чым ганарыцца. Студэнцтва такое студэнцтва :)
Comments 66
Reply
А калі сур'ёзна, то бложык мой якраз і ёсць чырыканне ўсякай фігні, для сябе, можна сказаць. І рэдка ёсць настрой вось за жызьнь так перацерці.
Reply
Reply
Reply
Што тычыцца Марыі Петэраўны Рэмарк, яе кніг у нас у хаце было багата, і я яшчэ да школы высветліла, што гэта такі ён - не чытала кніг, а проста спытала, чаму Эрых і Марыя, такі Эрых ці Марыя, ну прыкладна так. Пазней у мяне быў мэйла-фімэйлавы фэйл (я не хіпстар) з Тоні Брэкстан. Я думала, гэта мужчына (Энтані), а чула толькі Анбрэйк май харт. Далёкая была ў 14 год ад гул інгліш, таму і паспрачалася з аднакласніцамі. Мяне гнабілі і крычалі: "Гэта баба!" Менавіта так, "баба", ад чаго было толькі больш прыкра.
А пра пункт 3 - нібуду каментаваць, правакатар ты.
Reply
А вось каб так М і Ж паблытаць - гэта ў мяне часта. Эдзі Агняцвет, напрыклад:) Праўда ў такія сітуацыі больш не трапляў, адкрываў праўду самастойна:))
Ніпоняў, а што эта сразу правакатар?)
Reply
Хоць, як кажа муж сястры, такія гісторыі і робяць вобраз чалавечым )))
Reply
Reply
Reply
Reply
А я калісьці на школьным выпускным іспыце па гісторыі "зверскі забіла" Алену Мазанік) Так натхнёна пра яе расказвала, а дырэктар вазьмі ды спытайся пра яе далейшы лёс. Ну я і вось. Бо не памятала пра гэта анічога. І пачула потым, як дырэктар ціхенька так сама ў сябе запытваецца, з кім жа тады яна колькі гадоў таму на сустрэчу хадзіла :))) Паставілі "выдатна", чо)
А пра інтэрнат у мяне ў самой мноства такіх вось гісторый, калі асабліва няма чым ганарыцца. Студэнцтва такое студэнцтва :)
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment