нечаканы класік. пра жанчын і каханне

[veragodna]

Вось скажыце, каму з нашых класікаў маглі належаць наступныя радкі інтымнай лірыкі?

Светлая зорка! ты ярка гарыш,
Одум мой горкі ўзнясі ты на крыж,
Мне ж падары ты радасць спакою.

О не: ты далёка, халодны твой жар.
Вечар мой нікне пад полагам хмар.
Арфа разбіта - чыёю рукою?Чым вам не паэзія чыстай красы? Гэта, дарэчы, урывак санета-акраверша.

Comments

[kabierac]

здагадаўся па падказцы)

[veragodna]

Па прозвішчы адрасата, зашыфраванага ў акравершы? Мо прыбраць мне пра жанр? :)
Але ж у цэлым зусім не па-коласаўску, згадзіцеся.

Я і раней ведала некаторыя факты. Але ўпершыню звярнула ўвагу на ўзроставую розніцу паміж Коласам і яго захапленнямі. Уразілася, перачытала лісты і вершы.

[alex_poetry]

> Ён ліставаўся больш чым з дзесяццю жанчынамі і часта падпісваў свае пасланні "люблю", "цалую", "незабыўная", "мілая".

Во! Мне ёсць, куды расці! Я маю толькі сем адрасатак - Мінск (двойчы), Тула (двойчы), Ленінградская вобласць, Кіеў і Масква. Здаецца, усіх успомніў.

[veragodna]

:)) Але па ўзросце Вашы жанчыны яшчэ не нарадзіліся.

[alex_poetry]

Ну мне да класіка далёка - я альбо прыблізна сваёй узроставай катэгорыі пішу, альбо крышку старэйшай)))
Вось як будзе мне 60, тады пачну да 18-гадовых цягнуцца)))

[veragodna]

Ну то пабачым :)).
Але для мяне такія адносіны дзіўныя, як мінімум, насамрэч.
Асабліва заўвага ў любоўным пасланні пра "зубоў повен роцік" :).
Няўжо не бачыць мне, сіроце,
Усмешак ветлых, трошкі сумных,
Зубкоў - жамчужных повен роцік
І вочак быстрых і разумных.

[markiz_de_kiss]

Я чалавек не без загану,
І Вы з мяне пасмеяцеся:
У ванну запрашу Святлану,
А ў сауну пайду з Алесяй.

:)

[veragodna]

Гэта сцэнар фільма, асучасненая версія? :)

[markiz_de_kiss]

Ага, крыху "асвяжыў" вершык :)

[veragodna]

Вось ведаю, так бы ўсё і перакруцілі зараз :).

Колас у адным з прыватных лістоў прызнаваўся, што ніколі не здраджваў (я так разумею, фізічна) Марыі Дзмітрыеўне.

[markiz_de_kiss]

Інтымная лірыка адразу ж наводзіць на думкі пра Багдановіча. Таму я не ўгадаў.

[veragodna]

Ды тут увогуле мала што Коласа нагадвае. Асабліва таго, пра якога нам распавядалі ў школе.

[magik_midnight]

Хацела саказаць Танк, хоць не падобна да ягоных вершаў.
ЗЫ, Дарэмна вы адамаўляеце чалавеку ў прыгожых пачуццях і іх праявах з-за лічбаў у пашпарце :)

Знаць хочаш, як цябе знайшоў?
Па зорах, што ўсьміхаліся,
Па кветках, што сярод лугоў,
Калі ішоў, віталіся,
Па салаўях, што ля дуброў
З табой пераклікаліся.

1977 М. Танк
65 год :)

[veragodna]

Я ж не з-за ўзроўсту адмаўляю - з-за розніцы ў гэтым самым узросце. І не яму адмаўляю, а жанчынам.
Хаця, трэба прызнацца, большасць позніх інтымных вершаў Коласа па-мастацку бездапаможная. Ну, вось што гэта за верш:
Хвілінку за хвілінкай
Адлічвае мне час.
Баюся я: Былінка
Наробіць выкрунтас.

Ой, многа ў ёй задору,
Буянства, шырыні!
Прастору ёй, прастору,
І ўся яна ў агні!

І ўсё ж калі "ў тумане"
Алеська ўжо і ўтне,
Былінка мая гляне
У бок мой і ўздыхне.

[euga]

Вось і я на гэта звярнула ўвагу. Можна "дараваць" "неўзаемны" верш, нельга - бяздарны верш. :))))

[veragodna]

Аксана, пасля твайго каментару я канчаткова зразумела, як бяздарна сфармулявала свае думкі ў допісе. Я хацела сказаць:
1) Мы кепска ўяўляем асобу Коласа, і ён мае вытанчаную любоўную лірыку (асабліва што тычыцца вершаў, адрасаваных С. Сомавай).
2) Неяк нехта (не помню) спрабаваў давесці, што ўсе захапленні Коласа маюць аднолькавы псіхатып. Я заўважыла, што ён меў схільнасць да жанчын, значна маладзейшых за сябе (нават розніца з Марыяй Дзмітрыеўнай - 9 гадоў, і гэта калі яму было ўсяго каля трыццаці).
3) Ён насамрэч кахаў, але быў экзістэнцыйна адзінокі. А вось яго жанчыны што перажывалі - пытанне. І калі Сомава хаця б адкрыта выяўляла сваю абыякавасць, то Кетлер... Мне насамрэч шкада гэтага шчырага ў сваіх пачуццях старога чалавека.