Жыла-была котка Куня. Ад сваіх далёкіх арыстакратычных продкаў памыйная Куня атрымала ў спадчыну прыгожыя блакітныя вочы, нейкую некаціную кемлівасць і ўменне ладзіць з людзьмі. Тым не менш жыццё Куні шчаслівым і бесклапотным назваць было цяжка. Куні не пашчасціла з гаспадаром
(
Read more... )
Comments 93
Reply
Перажываю, што пакуль кантакту няма. Сядзіць зноў пад канапкай.
Reply
Reply
Спадзяюся, што наладзім кантакт, але яна рэальна нас баіцца.
Reply
(The comment has been removed)
А як Вы са сваімі спраўляліся ў першы дзень?
Ката мы дарослага падабралі, дакладней, сам прыйшоў, дык праблем не было. А тут нават не ведаю, што рабіць з гэтай баязліўкай.
Reply
(The comment has been removed)
Мы да апошняга вагаліся, думалі, яшчэ і Куню забраць. Ёй сем гадоў зараз, і гэта стрымлівала моцна пасля Ката. А сёння высветлілі, што яшчэ не ўсіх кацянят разабралі, дык не забярэш жа мамку ад іх...
Reply
Счастья и Вам, и Плюше, и Куне с семейством, и той девочке, что не прошла мимо.
Reply
И Плюша вылезет. Ей только привыкнуть немножко нужно- новое же все.
Reply
Зараз я яе абхітрыла: накрыла ручніком "уваход" у домік, дык яна там сядзіць, пад канапу пакуль не лезе :).
Reply
Reply
Кантакт з'явіцца абавязкова яшчэ.
Reply
Буду пісаць пра наладжванне кантактаў. Дагэтуль не магу дараваць сабе, што пра Ката так мала пісала.
Reply
Теперь всё у них будет хорошо!)
Персональный привет Плюше)))
Reply
Перадам, як толькі Плюша пачне мяне ўспрымаць сваім чалавекам :).
Reply
А Плюша, подозреваю,будущая звезда ЖЖ)
Reply
:)) Прынамсі, я сабе паабяцала, што буду часцей пра яе пісаць, чым пісала пра Ката.
Reply
Leave a comment