Не, надта смела казаць, што ўсе мы ўжо Буды. У мяне зараз такая фантазія, такі мульцік: спачатку прымаеш у сябе Жанчыну (Мужчыну). І гэта робіць цябе цэльным. І калі на гэтай стадыі Каханне здараецца, то ты і напраўдзе ўжо такі самадастатковы, што пол -- другаснае і вялікага значэння не мае. Калі падаўленыя часткі рэалізаваныя, можа, і Буда народзіцца... Але я нічога не ведаю, я проста выказваю свае думкі)))
цікавыя думкі, проста маю ўвагу прыцягнула менавіта слова "пахаванага" - бо як быццам бы Ён быў, але ты наўмысна, ці неяк інкш Яго пахавала ў сабе. Гэта мне так падалося, таму і запытала.
бо па маім староннім (павярхоўным) назіранні, Ён (Яна, Яно) - заўжды з табой, прынамсі ты дазваляеш сабе эксперэментваць з рознымі глебамі (:
У кожным з нас жыве памяць пра Буду. Таму ў нейк сэнсе ён ёсць. Але ў 99 адсоткаў, і ў мяне таксама, пахаваны. Інакш мы б не крыўдзіліся, не маніпулявалі і не пакутавалі)
Comments 4
Reply
У мяне зараз такая фантазія, такі мульцік: спачатку прымаеш у сябе Жанчыну (Мужчыну). І гэта робіць цябе цэльным. І калі на гэтай стадыі Каханне здараецца, то ты і напраўдзе ўжо такі самадастатковы, што пол -- другаснае і вялікага значэння не мае. Калі падаўленыя часткі рэалізаваныя, можа, і Буда народзіцца...
Але я нічога не ведаю, я проста выказваю свае думкі)))
Reply
Гэта мне так падалося, таму і запытала.
бо па маім староннім (павярхоўным) назіранні, Ён (Яна, Яно) - заўжды з табой, прынамсі ты дазваляеш сабе эксперэментваць з рознымі глебамі (:
Reply
Reply
Leave a comment