Калі ад "механічнага" карыстаньня мовай прыходзіш да "інтуітыўнага", ад гэтага багацьця адценьняў і нутраных таямніц слова, шчыра кажучы, лёгка і разгубіцца.. Вось, здавалася б ты гаварыў, пісаў, думаў, здавалася б усё гэта даволі натуральна атрымлівалася, а тут бац - ізноў страх памылкі, ізноў недаверліва глядзіш на кожнае слова, ці не ўшчыкне яно цябе за бок нечакана..
Нічога страшнага. Чытайце старабеларускія тэксты і пісьменьнікаў дасавецкае ці раньнесавецкае пары. Прыраўноўвайце. І ўсё стане на месца. Мова пазнаецца толькі праз тэксты і смакаваньне слова.
Re: пытаньнеpaciupaSeptember 26 2008, 13:26:38 UTC
Слова "адумерце" - спакменьнік (назоўнік) ці дзееспакменьнік (дзееназоўнік) закончанага трываньня (ад дзеяслова "адмерці"), а слова "адміраньне" - дзееспакменьнік незакончанага трываньня (ад дзеяслова "адміраць"). Гл.: Ссл., Лсл. (104) - слоўнікі Станкевіча й Ластоўскага.
Comments 20
Reply
Reply
Калі ад "механічнага" карыстаньня мовай прыходзіш да "інтуітыўнага", ад гэтага багацьця адценьняў і нутраных таямніц слова, шчыра кажучы, лёгка і разгубіцца.. Вось, здавалася б ты гаварыў, пісаў, думаў, здавалася б усё гэта даволі натуральна атрымлівалася, а тут бац - ізноў страх памылкі, ізноў недаверліва глядзіш на кожнае слова, ці не ўшчыкне яно цябе за бок нечакана..
Reply
Нічога страшнага. Чытайце старабеларускія тэксты і пісьменьнікаў дасавецкае ці раньнесавецкае пары. Прыраўноўвайце. І ўсё стане на месца. Мова пазнаецца толькі праз тэксты і смакаваньне слова.
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment