Św. Kazimierz z Konfraterni Zakonu Paulinów
Сястра Агнешка emieryka, францішканка, неяк абмовілася нібыта, верагодна, сьв.Казімер каралевіч меўся быць законнікам-францішканам. Нічога падобнага раней ня чуў, хоці ведаў, што «wydaje się prawdopodobne, że Kazimierz złożył ślub dozgonnej czystości…». У выніку пошуку, Ласкаю Панскай, атрымаў вартыя даверу зьвесткі. Кароль Казімер разам з усёй сям’ёй (у т.л. каралевічам Казімерам) былі прынятыя ў 1472 да Брацтва Закону Паўлінаў на Яснай Гары ў Чэнстахове. Імаверна, менавіта праз паўлінаў сьв. Казімер каралевіч і склаў дзесь на пачатку 1480-х, блізка сьмерці ад сухотаў, шлюб чыстасьці (цэлібат)…
«Wystarczy wspomnieć o pielgrzymce całej rodziny królewskiej z Krakowa do Częstochowy, na Jasną Górę, w 1472 r. Król Kazimierz przybył jako pątnik wraz ze swoją małżonką Elżbietą, synami: Kazimierzem, Janem Olbrachtem (Albertem), Aleksandrem, Fryderykiem i Zygmuntem oraz córkami: Jadwigą i Zofią. Cała rodzina królewska, wraz z synem Władysławem, który rok wcześniej otrzymał koronę czeską, została przyjęta do Konfraterni Zakonu Paulinów. Odpowiednie pismo w tej sprawie zostało wydane w Krakowie 12 sierpnia 1472 r. Sporządził je brat (ojciec) Jakub, prowincjał Paulinów polskich i jednocześnie przeor klasztoru w Krakowie Na Skałce. Oto jeden z passusów tego dokumentu, przesłanego królowi i wszystkim członkom jego rodziny, a wśród nich również św. Kazimierzowi, obdarzonych przywilejem konfraterni: "Przyjmujemy Wasze Ekscelencje i każdego z osobna do konfraterni Zakonu. Niniejszym pismem z radością dopuszczamy Wasze Dostojności do udziału w tym życiu i przy śmierci w łaskach mających swoje źródło we wszystkich Mszach św., w modlitwach, w praktykach pobożnych, w liturgicznej służbie Bożej, w czuwaniach, w postach, w obowiązkach i pracach zakonnych, w dobrych uczynkach, jakie łaskawy Zbawiciel pozwoli spełniać naszym braciom teraz i w przyszłości, gdziekolwiek przebywają i przebywać będą" (Roczniki Paulińskie [Fragment Panis et Reliquiae Annalium Fratrum Eremitarum S. Pauli...], oprac. o. A. Eggerer, tł. o. P. Kosiak, Częstochowa 1992, s. 181)»