А ещё в нашей стране, когда едешь по велодорожке, тебе на ней встречаются толпы людей с пивом/детьми или "бабой" под рукой, также спортсмены-бегуны и даже автомобили, которые никак не дают тебе проехать по этой самой велодорожке.
Ещё у нас есть списки запрещённых музыкантов, которые власти официально не признают, однако концерты музыкантов из этих списков странным образом регулярно срываются.
Накіпела, разумею! Але, тое, што ў нас такая "замечательная" краіна вінаваты ўсе мы самі. Людзі вельмі пасіўныя. 90% пофігу, што будзе заўтра і што ёсць сёння, а палове з астатніх няма жадання нешта змяняць. Толькі калі кожны спытае з сябе, а што менавіта ён зрабіў, каб у нас не была такая ўж "замечательная" краіна, і пачне дзейнічаць, толькі тады можна спадзявацца на змены. А пакуль большасць моліцца на добрага і справядлівага князя, меньшасць марыць пра іншага добрага і справядлівага, а пара ўзяць свой лёс у свае рукі ;)
хорошо, что многие , в том числе и я , умеют воспринимать все с юмором, я могу продолжить списочек до бесконечности..но от этого уже не особо смешно становится в некоторые моменты)
тут усё вельмі проста! Крок за крокам. Спачатку трэба вызначыцца, што ж не падабаецца, і ці гатовы ты нешта змяняць. Потым някепска знайсці аднадумцаў. У нашай сітуацыі прасцей за ўсё знайсці ўжо існуючую партыю ці грамадскую арганізацыю і далучыцца да дзейнасці. Праўда лягчэй за ўсё не азначай лепш... Я, напрыклад, амаль усім нашым партыям не давяраю. У такім выпадку можна паспрабаваць стварыць сваю суполку, арганізацыю і прасоўваць сваё бачанне света ў масы. Кажу гэта не на пустым месцы. Сам прайшоў усе вышэй пералічаныя крокі.
Comments 8
Ещё у нас есть списки запрещённых музыкантов, которые власти официально не признают, однако концерты музыкантов из этих списков странным образом регулярно срываются.
Reply
Reply
(The comment has been removed)
Reply
Reply
Reply
Але, тое, што ў нас такая "замечательная" краіна вінаваты ўсе мы самі. Людзі вельмі пасіўныя. 90% пофігу, што будзе заўтра і што ёсць сёння, а палове з астатніх няма жадання нешта змяняць. Толькі калі кожны спытае з сябе, а што менавіта ён зрабіў, каб у нас не была такая ўж "замечательная" краіна, і пачне дзейнічаць, толькі тады можна спадзявацца на змены. А пакуль большасць моліцца на добрага і справядлівага князя, меньшасць марыць пра іншага добрага і справядлівага, а пара ўзяць свой лёс у свае рукі ;)
Reply
хорошо, что многие , в том числе и я , умеют воспринимать все с юмором, я могу продолжить списочек до бесконечности..но от этого уже не особо смешно становится в некоторые моменты)
Reply
Крок за крокам. Спачатку трэба вызначыцца, што ж не падабаецца, і ці гатовы ты нешта змяняць. Потым някепска знайсці аднадумцаў. У нашай сітуацыі прасцей за ўсё знайсці ўжо існуючую партыю ці грамадскую арганізацыю і далучыцца да дзейнасці. Праўда лягчэй за ўсё не азначай лепш... Я, напрыклад, амаль усім нашым партыям не давяраю. У такім выпадку можна паспрабаваць стварыць сваю суполку, арганізацыю і прасоўваць сваё бачанне света ў масы.
Кажу гэта не на пустым месцы. Сам прайшоў усе вышэй пералічаныя крокі.
Reply
Leave a comment