Привычка и фото

[maggalia]

Пересматривала тут наши фото в разных городах. Мы на фонах, так сказать, есть что вспомнить (стараемся как-то небанально позировать, ну да ладно). Открываю папку Израиль (туда Олег без меня летал) и вижу...
фото Израиля. Без Олега. Нет, есть совсем две, а так словно скачаны из Интернета.
А вы так фотографируетесь? Вот я знаю, Катя nahash грамотно

Comments

[euga]

Я не люблю фота без людзей. Мне можна банальна, але з людзьмі. :))

[maggalia]

Вось і мне! Асабліва, калі вядомыя месцы а ля Эйфелева башня.

[kvakl_brodakl]

Я не люблю фотографироваться на фоне. У меня фотографий без людей в общем объёме, думаю, процентов 85-90. Если я еду одна - то и все 100 :))).

[maggalia]

А у Вас фото особенные. Из Исландии, кажется, вообще уникальные! :) И я, конечно, думала, что у Вас и с людьми много, но для личного архива.

[kvakl_brodakl]

Спасибо ;).
Нет-нет, я всегда считала, что люди портят и пейзаж, и интерьер :))))))).

[maggalia]

Олег "за кадром" радуется, что его хоть кто-то поддержал! Спасибо :)

[volka_z_bolkava]

Калі я езджу кудысьці адна, то я як Алег :) Люблю проста хадзіць па горадзе і здымаць яго кавалачкі))) Без сябе)
А калі сям'ёй, то я звычайна малога фатаграфую. Ва ўсялякіх цікавых месцах і позах).

[maggalia]

Кавалачкі горада, якія-небудзь вулачкі невядомыя і я люблю. А ў яго Іерусалім, які вядомы кожнаму культурнаму чалавеку )))

[hardzin]

А я люблю розныя здымкі. Шмат залежыць ад настрою і месца. Люблю і з людзьмі і без. Праўда, сутыкалася, што знаёмыя мне мужчыны якраз не надта любяць фатаграфавацца :) Жанчынаў такіх сустракала рэдка...

[maggalia]

Я ўжо Вользе вышэй напісала пра вулачкі, пагаджуся, што шмат залежыць ад месца. Можа, Барселону Вашымі вачыма і не спампуеш з Сеціва :) Але Іерусалім Алега - дакладна!

[hardzin]

Ерусалім жа вельмі розны. Я вельмі шкадавала, што здымкі не могуць перадаваць гукі і пахі :) Я там таксама шмат горад здымала, бо гэта асаблівае ўражанне. З сеціва скачваць яно мо й добра, але ў мяне з кожным гэткім здымкам ўласныя ўражанні звязаныя :) мо і ў Алега гэтак?

[maggalia]

Не, на розны Ерусалім у Алега не было часу - здымаў хутка, бо спяшаўся ў Эйлат. Пра гукі і пахі, вядома, распавядаў. Атрымалася, што закадравая атмасфера цікавейшая за карцінку. Для яго, безумоўна, гэтыя здымкі даражэйшыя за ўсе астатнія, бо краіна вельмі ўразіла яго.

[znikla]

Калі я адна, то мяне на фатаграфіях няма. Ды і калі не адна падарожнічаю, таксама не люблю фатаграфавацца. Зрэдку хіба што. Толькі на Ай-Петры не стрымалася: вельмі захацелася мець фотачкі сябе на вяршыні гары на неверагодным фоне неба і мора ) А іншых фатаграфаваць люблю. Калі ў кампаніі, то магу ўсіх фоткаць увесь час, а сама пазбягаць трапляння ў кадр ) А муж не любіць фатаграфавацца катэгарычна. Маіх здымкаў мала, а ягоных яшчэ меней. Насамрэч у нас з ім адна праблема: ён лічыць сябе нефотагенічным, а я - сябе. І мы пастаянна пераконваем адзін аднаго ў адваротным ))
Але справа больш усё ж у тым, што калі ў кадры чалавек буйным планам (не на партрэце), атмасфернасць таго, на фоне чаго ён здымаецца, разбураецца цалкам. Любы пейзаж губляе сваю прыгажосць і чароўнасць. Такое фота нават не абуджае ўспаміны так, як "чыстае". Аб'ект фатаграфавання павінен быць адзін: ці чалавек, ці пейзаж/будынак/помнік і г.д. Адна думка, ідэя, пачуццё, дзеянне. Сумяшчаць некалькі - толькі псаваць плёнку, як сказалі б раней.

[znikla]

Блін, вось заўжды мне карціць здаравенную прасціну ў каментах накатаць )

[maggalia]

Дык гэта здорава, мне ж цікава, як у каго :) Ды й шмат думак выклікалі прасціной! Вось падумала, што ў эпоху плёнкі просты турысты (не з прафесійнымі камерамі-махінамі) столькі пейзажыкаў, як зараз, не фоткалі, хоць і Сеціва не было.
З фотагенічнасцю зараз, у эпоху лічбы, праблема мінімальная: можна тры аднолькавыя зрабіць, выбраць-выдаліць, усё такое.
Згодная, ёсць такія кадры, дзе чалавек псуе гармонію, і ў такіх месцах, як мора-горы, так і ёсць, але я заўжды спрабую там таксама сфоткацца, бо атмасфера і ўспаміны лягчэй успрымаюцца мной праз позу-твар і г.д.

[znikla]

"атмасфера і ўспаміны лягчэй успрымаюцца мной праз позу-твар і г.д."

А ў мяне якраз наадварот: маё знаходжанне ў кадры замінае ўспрыманню ўспамінаў. Зараз падумала: напэўна, таму, што калі я знаходзілася там і бачыла тое, што мяне ўразіла і што захацелася сфоткаць, я ж сябе там не бачыла? )) Вось таму мой фэйс разбурае ўсю атмасферу )