Manifest 2008

[maal]

Als je midden op het woeste water
in een lekke roeiboot zit
en één riem is afgebroken
en de schuimkoppen zijn wit
en het is koud, en bijna donker,
en het wordt zwaar in je gemoed
dan moet je toch maar blijven hopen
Het komt allemaal wel weer goed!

-- Brigitte Kaandorp

Echt, dat is mijn lijflied. Alles komt goed! Alles IS een zootje, maar alles KOMT goed!

Comments

[lievig]

Hulde! Met het besef dat je je leven in eigen hand hebt, ben je al een heel eind. Boeie dat je kamer niet supernetjes is, boeie dat je niet de afgebakende paadjes volgt, als je maar gelukkig bent en iedere dag kan eten.

Kus

[0_rens_0]

Hmmmja.... op zich heb je natuurlijk gelijk, en hoef je echt niet alle ge-eikte paadjes te volgen. Tenslotte is het leven een experiment en een leerproces. Aan de andere kant: leef zoals je wilt, maar houd wel rekening met de consequenties. Er 'zomaar' op los leven, kost een heleboel geld. Van je ouders, van de regering (ergo: werkende mensen) en uiteindelijk van zelf. Dus ja, als je er lekker op los wil leven is dat natuurlijk geheel je eigen keuze, maar houd wel rekening met de gevolgen.

En tja, dat structureren doe je natuurlijk niet voor anderen, maar zodat je zelf niet uiteindelijk met een onafgemaakte studie, een studieschuld van hier tot tokyo en een baantje als cassière eindigt. En je lieve vrienden willen je daar alleen maar een beetje mee helpen :)

[sjors]

Een beetje wat Rens zegt ja... Je maakt namelijk een vrij grote redeneer fout als je zegt "Maar dit, amicae amicique, is MIJN leven.". Er is vrij weinig wat je kan doen en nalaten dat geen gevolgen voor anderen heeft.
En zelfs als je in staat bent de schade voor anderen tot 0 te beperken (wat je zoals Rens haarfijn aangeeft nog niet doet),kan je je nog afvragen of je niet ook iets wil bijdragen.
Just a thought.

[maal]

Ja maar darlings, dat zeg ik toch ook? En anders bedoel ik het wel. Want die dingen die jullie noemen, zijn de belangrijke dingen die ik niet uit het oog moet verliezen. Daarom ga ik dus wel degelijk mijn studie afmaken binnen de komende twee à drie jaar. En daarom ga ik dus wel degelijk zorgen dat ik een baan krijg waarmee ik in een redelijke tijd mijn studieschuld kan afbetalen. En daarom, zoals ik al zei, wil ik ook heus nog wel eens iets aannemen van mijn lieve vrienden. :)
Maar ik vind het allemaal al ingewikkeld genoeg zonder er ook nog over te moeten piekeren of ik het allemaal wel doe zoals het schijnt te horen als je een "jonge hoogopgeleide single vrouw in de Westerse maatschappij" bent. Of iets dergelijks. Ik wil me daar niet druk over hoeven maken, ik wil gewoon leven. Dat is toch niet verkeerd?

[0_rens_0]

Nee lieverd, dat is zeker niet verkeerd :) Sterker nog, dat zou ik af en toe eens meer van jóu moeten leren :)

*knuf*

(Ik zat al maanden te stressen over mijn carrière en of ik wel de juiste baan zou kunnen krijgen enzo, en de juiste manspersoon... en toen dacht ik opeens.... waar doe ik moeilijk over? Ik kan ook een paar maanden een lullig kutbaantje nemen en dan een paar maanden een vrijwilligersproject doen in Azië ofzo! Dan maar niet de ge-eikte paadjes volgens en een huis, baan, man en kindjes op mijn dertigste! Dus ja, wat dat betreft, helemaal mee eens)