жизненное

[luchik_a]

Вот мы все такие умные, такие у нас внутренние искания и проблемы серьёзные и т.д…конечно, это всё важно, важно найти себя, своё место, своих людей и т.д., но если честно то в последние три дня как-то совсем про другую боль думаю, совсем другого масштаба, независимую от наших тараканов в голове

Comments

[dreaming_ann]

Анюта, это что ли папа твой швейцарский? оох

а цитата до боли знакомая) и какая же фотография! и я не знаю еще что сказать, но я разделяю твои мысли

[luchik_a]

да, Ань, ты всё правильно поняла(

[lianochak]

Я таксама часта пра нешта такое думаю. Пра чужы боль, які большы за свой. І пра тое, што невядома, колькі чалавеку адведзена ў прынцыпе і колькі адведзена быць побач з дарагімі людзьмі. І так крыўдна, так шкада марнаваць час, не даражыць тым шчасцем, якое ёсць.
Толькі вось чамусьці ў мяне не атрымліваецца гэта данесці да тых, да каго хочацца.

Так хораша пра самалёт, неяк усё гэта шчымліва разам.

[luchik_a]

цудоўна што Вы разумееце каштоўнасць жыцця, бо гэта такое ўнутранае адчуванне якое невядома адкуль бярэцца і таму неясна як данесці яго да іншых.Бываюць моманты, калі ўсімі клетачкамі арганізму адчуваю жыццё, моц, хараство і правільнасць усяго навокал, і тады так хораша ўнутры,а пасля гэтае ўсведамленне знікае, яго перекрываюць нейкія бытавыя дробязі,а як так навучыцца цаніць усё ўвесь час не ведаю(
А гэты здымак з самалётам якраз непасрэдна звязаны з гэтай гісторыяй, і пра тое што ён ляціць на луну без усялякай лішняй думкі сказала ўжо на сёння памерлая асоба.

[lianochak]

Я таксама не ўмею ўвесь час. Але нейкія такія гісторыі звычайна стымулююць, прымушаюць глядзець па-іншаму.