Ծերունին ջրում էր այգին ու երգ էր մրմնջում քթի տակ։ Աստուած գիտի թէ ինչ հիշողութիւններ էին անցնում նրա գլխով, էլ մանկութիւն, էլ պատանեկութիւն, էլ դաժան պատերազմ․․․
Այգին գտնւում էր ճանապարհի կողքին, որը քաղաքից տանում էր դէպի գիւղը։
Քաղաքից բարձրացող հերթական մեքենաներ էր անց կենում, որը յանկարծ արգելակեց ու մեքենան դուրս եկաւ ճանապարհից։
Երկու
(
Read more... )
Comments 11
հա էլի. մարդն է կարևոր, թե ազգը՞՞՞
թե մարդը, էլ կռիվն ու զոհը որն է՞՞՞ ինչ սահման, ինչ բան...
Reply
Իր ազգինը ով չսիրի՝ թշնամին է ողջ ազգերի /Հովհաննես Շիրազ/ ու միայն ազգասէ՛րը կարող է սիրել ե՛ւ մարդկութիւնը /Գարեգին Նժդեհ/: Իսկ սէրը դէպի հայրենիք քաղաքակիրթ մարդու առաջին արժանիքն է,/Նապոլեոն Բոնապարտ/ ու չկայ աւելի խոր զգացում, քան հայրենասիրութիւնը:Եւ սխալւում էին հները՝ կարծելով, թե «սէրը կոյր է»: Համենայն դեպս չի կարող կոյր լինել սիրո այն տեսակը, որ հայրենիքն է հարուցում /Պարույր Սևակ/, եւ անյաղթահարելի է հայրենասէրին սիրտը: Չկայ մէկ սոսկալի դժբախտութիւն մը, որ կարենայ ընկճել անոր հաստատուն ու ամուր միտքը և հոգին: /Մկրտիչ Պեշիկթաշլյան/:
Արդարև, հայրենիքում է քո և՛ անցյալը, և՛ ապագան, օտար երկրում՝ միմիայն ներկան /Հիրշֆելդ/, իսկ առանց հայրենիքի մարդը ժամանակի ու տարածության պատահականությունների քմահաճույքին մատնված ավազահատիկ է /Լակորդեր/:
Reply
Reply
Reply
Reply
Սա Դալլեսի ծրագիրն է հիշեցնում.
http://1-4all.livejournal.com/6075.html
Reply
Reply
Հիմա շատ ակտիվ օգտագործում են ինտերնետը:
Reply
Reply
Reply
Leave a comment